Dział: PRACTISE & CASES
Odkrycie pierwszego antybiotyku przez Aleksandra Fleminga na długie lata skutecznie odwróciło uwagę środowiska medycznego od koncepcji zgoła przeciwstawnej – idei bakterioterapii, o której już na początku XX wieku mówił rosyjski noblista, mikrobiolog i immunolog Ilja Miecznikow. W chwili obecnej, wraz z rozwojem badań nad strukturą i funkcją fizjologicznej mikrobioty ludzkiego organizmu, idea ta ponownie wraca do łask, a potencjał wykorzystania określonych drobnoustrojów zarówno w profilaktyce, jak i w celach terapeutycznych docenia coraz większa grupa specjalistów różnych dziedzin medycyny.
Do najczęściej przeprowadzanych zabiegów z dziedziny medycyny estetycznej należą te z użyciem kwasu hialuronowego lub toksyny botulinowej. Obydwie substancje mają szerokie zastosowanie, a przy znajomości anatomii i świadomości mogących wystąpić powikłań – ich wykorzystanie w walce ze zmarszczkami, zwiotczeniem mięśni i utratą objętości skóry nie przysparza trudności.
W medycynie estetycznej dużym powodzeniem cieszą się zabiegi autologiczne z użyciem osocza bogatopłytkowego. Są one bezpieczne – preparat pozyskiwany jest z krwi własnej pacjenta, co minimalizuje ryzyko alergii – i niezwykle skuteczne. Wstrzyknięty preparat pobudza komórki do efektywniejszej pracy, dzięki czemu w efekcie dochodzi do odbudowy skóry.
Aktualnie ze względu na duży stopień zaawansowania rozwoju materiałów kościozastępczych chirurgia stomatologiczna może poradzić sobie z wieloma ubytkami kości przy użyciu różnych metod w trakcie zabiegów wszczepiania implantów i nie tylko. Augmentacja kości materiałem zębopochodnym jest metodą leczenia pacjentów poprzez stworzenie materiału kostnego z ich własnych usuniętych zębów.
Endodoncja wcale nie musi być trudna. Procedury i schematy leczenia wskazują, jak powinno się postępować krok po kroku. Poniżej przedstawiono dwa przypadki kliniczne z praktyki autora pokazujące, że nie taki diabeł straszny, jak go malują.
Powodzenie odbudowy w przypadku zębów leczonych endodontycznie zależy od wielu czynników. Obejmują one punkty kontaktu na powierzchniach okluzyjnych i stycznych, położenie zęba w łuku zębowym, leczenie z wykorzystaniem sztucznej korony, stan wierzchołka i tkanek przyzębia oraz stan i wielkość zachowanej własnej korony lub korzenia zęba.
Wymogi właściwego obrazowania pola operacyjnego spowodowały konieczność zastosowania powiększenia wraz ze źródłem światła. Dzięki pracy w powiększeniu leczenie może być bardziej przewidywalne, można też uniknąć niepotrzebnych powikłań i błędów, a te istniejące próbować
naprawić. Widzieć więcej to również wiedzieć więcej. Nie oznacza to każdorazowo skrócenia
czasu zabiegu. Obecnie naukowcy i praktycy są zgodni: dobre widzenie szczegółów
nie jest możliwe bez powiększenia.
Kwas hialuronowy i toksyna botulinowa to substancje powszechnie stosowane przy zabiegach kosmetycznych i upiększających. Okazuje się, że ich właściwości można z powodzeniem wykorzystać również w gabinecie stomatologicznym.
Jednostki stomatologiczne zasilane wodą są źródłem aerozolu wodno-powietrznego, który może być rezerwuarem różnych mikroorganizmów, również chorobotwórczych. W celu przeciwdziałania zakażeniom powinno uwzględniać się jakość wody i wymagania w zakresie uzdatniania, czyszczenia specjalistycznego sprzętu oraz kontrolę namnażania mikroorganizmów w instalacjach wodociągowych i urządzeniach pomocniczych.
Z dniem 25 maja 2018 r. pojawił się obowiązek stosowania unijnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych RODO (GDPR), a wraz z nim – normy prawne regulujące funkcjonowanie gabinetów czy klinik stomatologicznych. RODO to powszechnie używany skrót Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych, jego przepisy dotyczą przetwarzania danych osobowych, zastąpiły one obowiązującą dotychczas ustawę o ochronie danych osobowych z 29 sierpnia 1997 r. Celem RODO jest ustanowienie jednolitych zasad przetwarzania danych osobowych w całej Unii Europejskiej. Obowiązek ten sprowadza się w zasadzie do wprowadzenia kilku najistotniejszych zmian wprowadzonych przez lekarzy praktyków, o czym mowa w niniejszym artykule.
Uznanie roli środowiska mikrobiologicznego przewodu pokarmowego w etiopatogenezie wielu jednostek chorobowych, a także jego krytycznego znaczenia w modulowaniu głównymi szlakami sygnałowymi związanymi z utrzymywaniem homeostazy głównych ramion polaryzacji immunologicznej stało się podstawą do coraz szerszego wykorzystywania drobnoustrojów w celach terapeutycznych. Biorąc pod uwagę długotrwałe zaburzenia mikrobiologiczne, które obserwuje się już po 7 dniach kuracji szerokowidmowym lekiem przeciwbakteryjnym, wdrażanie działań naprawczych ukierunkowanych na optymalizację warunków panujących w jelicie jest obecnie warunkiem koniecznym skutecznej i bezpiecznej farmakoterapii. W artykule podsumowano aktualną wiedzę na temat racjonalnej probiotykoterapii w trakcie i po zakończeniu kuracji antybiotykowej, zasad doboru szczepów probiotycznych i problemów wynikających z jakości preparatów probiotycznych dostępnych na polskim rynku.