Uzyskanie estetycznego efektu leczenia pacjenta jest uzależnione od wielu czynników. Na tym etapie napotykamy próbę podkreślenia znaczenia tzw. estetyki czerwonej, co nie jest tożsame z podstawowym warunkiem prawidłowego leczenia, czyli zdrowym przyzębiem.
Dział: PRACTISE & CASES
Piękno i atrakcyjność były przedmiotem zainteresowania już w czasach starożytnych. Przez tysiące lat aż po dzień dzisiejszy proporcjonalna i symetryczna twarz była obiektem pożądania. Wraz z rozwojem ortodoncji, chirurgii szczękowo-twarzowej i plastycznej, a w końcu także medycyny estetycznej idealne rysy twarzy przestały być jedynie dziełem matki natury, a stały się dostępne również dla osób otwartych na innowacyjne metody poprawy wizerunku.
Stanów zapalnych miazgi zębów mlecznych można spodziewać się u dzieci w wieku od pół roku do 13 lat. Rodzice rozpoznają zazwyczaj dwa sygnały świadczące o złym stanie uzębienia. Jednym z nich jest ból zgłaszany przez dziecko, drugim wyraźnie widoczne w ustach zmiany próchnicowe, opisywane wówczas jako „czarne dziury”. Lekarz często staje przed dylematem prawidłowej oceny stopnia bólu odczuwanego przez dziecko. Rozstrzygająca będzie zatem duża liczba pytań dodatkowych w trakcie wywiadu z dzieckiem i rodzicami.
Jednym z ważnych etapów leczenia endodontycznego jest tymczasowe, prowizoryczne zamknięcie otworu trepanacyjnego. Szczelne zamknięcie systemu endodontycznego jest ważne zarówno w okresie pośrednich wizyt podczas leczenia, jak i po jego zakończeniu. Podstawowym celem tymczasowego zamknięcia otworu trepanacyjnego jest stworzenie szczelnego uzupełnienia chroniącego przed reinfekcją systemu endodontycznego, które będzie stabilne w obciążeniu okluzyjnym. Niniejsza publikacja przybliża ten temat i analizuje poszczególne metody kliniczne tymczasowego zaopatrywania korony zęba podczas leczenia endodontycznego.
Afty nawrotowe mają niezwykle złożoną etiologię, dlatego w codziennej praktyce znalezienie przyczyny ich powstawania nierzadko nastręcza wiele trudności diagnostycznych i terapeutycznych. Ponadto mimo przeprowadzonych licznych badań i opublikowanych prac naukowych poświęconych temu zagadnieniu, nadal nie dysponujemy skutecznymi środkami umożliwiającymi zarówno efektywne leczenie, jak i przede wszystkim zapobieganie nawrotom choroby. Aktualnie coraz większa grupa badaczy podkreśla fundamentalną rolę nieprawidłowej aktywacji układu immunologicznego – wyzwalanej przez szereg lokalnych i ogólnoustrojowych czynników – z towarzyszącymi zaburzeniami funkcjonalnymi mikrobioty śluzówkowej w powstawaniu wykwitów aftowych.
Zastosowanie wszczepów śródkostnych u pacjentów bezzębnych w celu poprawy utrzymania protez całkowitych, a zwłaszcza dolnej protezy całkowitej, daje doskonałe rezultaty rehabilitacji protetycznej w tej grupie pacjentów. Możliwość uzyskania dobrej retencji i stabilizacji protezy całkowitej niesie znaczną poprawę komfortu i jakości życia leczonych w ten sposób pacjentów. Znacznie lepsze są również wydolność żucia i zdolność rozdrabniania kęsów pokarmowych. Pacjenci bezzębni leczeni z zastosowaniem implantów często wracają do zaniechanego wcześniej życia towarzyskiego i rodzinnego, co sprzyja ich dobremu funkcjonowaniu w społeczeństwie.
Choroba próchnicowa jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą ludzkości. Dzieci są na nią narażone od momentu wyrżnięcia się pierwszego zęba. Szczególnie szybko ubytki próchnicowe rozwijają się w obrębie uzębienia mlecznego, co może mieć negatywny wpływ na podatność na próchnicę zębów stałych u starszych dzieci. Wśród profesjonalnych zabiegów profilaktycznych możliwych do przeprowadzenia w obrębie zębów mlecznych można wyróżnić higienizację i usunięcie płytki nazębnej ze wszystkich powierzchni zębów oraz nakładanie lakieru z fluorem i lakowanie powierzchni okluzyjnych zębów mlecznych. Ten ostatni zabieg jest stosunkowo rzadko stosowany, podczas gdy według badań jest najskuteczniejszym sposobem na zapobieganie rozwojowi próchnicy w obrębie trzonowych zębów mlecznych u dzieci.
Sonoabrazja jako metoda preparacji twardych tkanek w obrębie jamy ustnej ma szerokie zastosowanie, którego nie należy ograniczać tylko do stomatologii zachowawczej ani tylko do twardych tkanek zębów. Minimalnie inwazyjna i bardzo precyzyjna preparacja tkanek twardych znajdzie zastosowanie również w chirurgii przy zabiegach na tkance kostnej oraz w endodoncji lub protetyce, gdzie konieczna jest największa dokładność z uwagi na niewielkie pole operacyjne.
Kompozytowa rekonstrukcja docelowa powinna być wykonana zgodnie z obowiązującymi standardami klinicznymi uwzględniającymi minimalnie inwazyjne postępowanie kliniczne. Istotnymi parametrami, które należy uwzględnić, są ilość i jakość pozostałych tkanek zęba oraz występujące obciążenia funkcjonalne oddziałujące na kompleks korona kliniczna–rekonstrukcja.
W publikacjach często podkreślana jest rola profilaktyki stomatologicznej, zapobieganie próchnicy i chorobom przyzębia, a tymczasem z badań epidemiologicznych wynika, że wady zgryzu można zaliczyć do chorób społecznych. Badania Światowej Organizacji Zdrowia dotyczące stanu narządu żucia – który powoduje wyraźne oszpecenie, ograniczenia czynności żucia i oddychania, jest odczuwany przez pacjenta jako upośledzenie – pokazują, że obecnie tylko co trzeci uczeń w mniejszym mieście i co szósty w większym otrzymują wymagane leczenie ortodontyczne. Wskazuje na to brak wczesnych działań ortodontycznych. Należy w związku z tym zapobiegać wadom zgryzu i jak najwcześniej je leczyć.
Zaburzenie równowagi pomiędzy siłami obronnymi gospodarza a stopniem agresywności mikroorganizmów jest przyczyną powstania stanu zapalnego w pierwszej kolejności dziąseł, a następnie głębiej leżących struktur – przyzębia. Omówienie wszystkich aspektów terapii chorego przyzębia całkowicie wykracza poza możliwości niniejszego tekstu. Już jednak wskazanie kilku elementów powinno być wystarczające, aby zrozumieć konieczność wielopłaszczyznowości terapii.
Problemem pojawiającym się po wykonaniu wypełnień w technice bezpośredniej zębów bocznych jest dokładne okluzyjne dostosowanie, które bardzo często wymaga czasochłonnej korekty. Założeniem opisywanej w niniejszej publikacji techniki pieczątki okluzyjnej jest skopiowanie morfologii powierzchni żującej zębów bocznych przed opracowaniem ubytku. Dzięki zastosowaniu tej metody możliwe jest uzyskanie kopii naturalnej anatomii powierzchni okluzyjnej przy minimalnym modelowaniu oraz znaczne ograniczenie potrzeby korekty okluzyjnej.