Uzyskanie przewidywalnego rezultatu leczenia z zastosowaniem licówek ceramicznych z podstawowych celów leczenia stomatologicznego. Estetyczne i funkcjonalne wyniki powinny być zdefiniowane oraz zweryfikowane
przed osadzeniem wykonanych w laboratorium licówek ceramicznych [1–5]. Ponadto zastosowanie ceramiki skaleniowej wymaga przeprowadzenia skrupulatnego protokołu przygotowawczego do adhezji, który gwarantuje uzyskanie stabilnego połączenia pomiędzy tkankami zęba a licówką ceramiczną.
Dział: Otwarty dostęp
Najpierw była potrzeba, a potem zaczęto wprowadzać coraz nowocześniejsze i doskonalsze materiały stosowane po dziś dzień w stomatologii. Prawdziwym przełomem stało się wprowadzenie materiałów kompozytowych, które umożliwiły trwałą i estetyczną odbudowę ubytków twardych tkanek zębów.
Omówione w poprzednim artykule ogólne zagadnienia dotyczące zastosowania materiałów bioaktywnych w stomatologii pora „przekuć” w praktyczne ich wykorzystanie.
Ból jest doznaniem zmysłowym i emocjonalnym, związanym z działaniem uszkadzającego bodźca (uraz, stan zapalny, przerzuty nowotworowe) lub też bodźca, którego działanie zagraża wystąpieniem takiego uszkodzenia. W praktyce ważne jest określenie źródeł i charakteru bólu, co pozwala wdrożyć skuteczne leczenie i przynieść pacjentowi ulgę.
Chyba trudno wyobrazić sobie szczotkowanie zębów beż użycia pasty. Uprzyjemnia ona cały zabieg dbania o higienę jamy ustnej, skraca czas jego trwania. Jednak to, co sprawia, że zawsze powinna być nakładana na szczoteczkę, to przede wszystkim zawarte w niej składniki aktywne, opóźniające kumulację płytki nazębnej, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Ważne jest także to, iż jest ona dzisiaj najważniejszym nośnikiem profilaktycznie działającego fluoru. Jej uzupełnieniem są płyny do płukania jamy ustnej. To nierozłączny duet profilaktyczny, a w niektórych sytuacjach także leczniczy.
Uzyskanie efektu naturalnego, pięknego uśmiechu z zastosowaniem technik minimalnie inwazyjnej stomatologii adhezyjnej jest wyzwaniem dla lekarza i technika dentystycznego. Jest to zadanie szczególnie wymagające w przypadku rekonstrukcji estetycznej ograniczonej do pojedynczych zębów. Satysfakcjonujący wynik leczenia realizujący wysokie wymagania estetyczne jest związany z doskonałym dostosowaniem koloru oraz mikro- i makrostruktury uzupełnienia zgodnego ze wzorcem, jaki wyznaczają sąsiednie zęby. Właściwe wkomponowanie wykonanej rekonstrukcji w obrębie sąsiednich tkanek wraz z uzyskaniem idealnego profilu wypełnienia również jest istotne, jeśli chodzi o estetyczny wynik leczenia.
Do dnia dzisiejszego pojawiło się wiele terminów używanych w opisywaniu pękniętych zębów, a także wiele różnych schematów klasyfikacji. Problem ten został dokładnie opisany w drugiej połowie ubiegłego stulecia [1, 2].
Pacjenci przechodzący leczenie onkologiczne spotykają się z całą gamą wyzwań, jeśli chodzi o zdrowie jamy ustnej, włączając kserostomię. Bez wystarczającej ilości śliny neutralizującej kwasy i wspierającej naturalny proces remineralizacji, pacjenci cierpiący na suchość jamy ustnej mogą być bardziej podatni na działanie kwasów powodujących destrukcję zęba.
Ciągły rozwój stomatologii rekonstrukcyjnej umożliwia leczenie znacznie zniszczonych zębów z zastosowaniem materiałów o przezierności zbliżonej do naturalnych tkanek zębów. Zastosowanie materiałów kompozytowych czy ceramiki łączonej adhezyjnie z tkankami zęba może być realizowane zgodnie z zasadami stomatologii minimalnie inwazyjnej. Stabilne i przewidywalne połączenie pomiędzy tkankami zęba z materiałem kompozytowym czy ceramiką umożliwia realizowanie na szeroką skalę addycyjnych procedur klinicznych. Fundamentem tego protokołu postępowania jest adhezja.
