Licówki ceramiczne - zasady definiowania krawędzi preparacji

Jedną z możliwości rekonstrukcji koron zębów jest zastosowanie licówek ceramicznych. Są to estetyczne uzupełnienia protetyczne wymagające minimalnie inwazyjnej preparacji, charakteryzujące się długoczasowym odsetkiem sukcesu. Cechuje je stabilność koloru, biokompatybilność i doskonała estetyka.

Preparacja zębów pod stałe uzupełnia protetyczne wykonane z ceramiki może być przeprowadzana w różny sposób. Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje preparacji: preparację ze zdefiniowaną krawędzią (ze stopniem) i preparację bez stopnia (tzw. styczną). W przypadku uzupełnień pełnoceramicznych najczęściej wykonuje się preparację ze zdefiniowaną krawędzią. Jej zaletą jest kontrola w osadzeniu adhezyjnym licówki oraz doskonałe, szczelne wkomponowanie rekonstrukcji w obręb tkanki zęba. Preparacja bez stopnia stanowi ciekawą alternatywę, która z pewnością znajdzie szerokie zastosowanie w przyszłości.

Niniejsza publikacja koncentruje się na omówieniu zasad minimalnie inwazyjnej preparacji pod licówki, ze zdefiniowaną krawędzią, w obrębie opracowywanego zęba.

Preparacja

Częściowe uzupełnienia adhezyjne, do których zalicza się licówki porcelanowe, są wykonywane zgodnie z zasadami stomatologii minimalnie inwazyjnej (zdj. 1).
 

Stanowią doskonałą alternatywę dla klasycznych, bardziej inwazyjnych rekonstrukcji [7]. Dzięki odpowiedniej technice zabiegowej, poprzedzonej analizą sytuacji klinicznej z zastosowaniem modeli diagnostycznych i wykonania na nich nawoskowania (wax-up), nie dochodzi do nadmiernej redukcji twardych tkanek zęba i osłabienia zęba filarowego. Takie postępowanie ma wpływ na dobre, długoterminowe prognozy przeprowadzonego leczenia.

Nadrzędnym celem leczenia stomatologicznego nie jest wykonanie wiecznych rekonstrukcji, ale jak najdłuższe zachowanie przez pacjenta pełnego uzębienia. Stosowane w praktyce klinicznej techniki adhezyjne umożliwiają uzyskanie stałego i przewidywalnego połączenia rekonstrukcji ceramicznej, kompozytowej z tkankami zęba. Umożliwiają tym samym odbudowę bardzo rozległych ubytków. W związku z powyższym obecnie licówki ceramiczne przestały być postrzegane wyłącznie jako uzupełnienia estetyczne. Tym samym rozszerzyły się wskazania do ich klinicznego stosowania [8, 9].

Licówki ceramiczne to dobrze udokumentowana i skuteczna metoda zaopatrzenia pośredniego, wykonywana w przypadku występowania wskazań klinicznych (tabela 2). Stąd tak ważna jest minimalna preparacja uwzględniająca maksymalne zachowanie szkliwa, którego obecność warunkuje uzyskanie trwałego połączenia łączonego adhezyjnego z wykonaną rekonstrukcją.