Jak wspominałem w poprzednim numerze „Forum Stomatologii Praktycznej” („FSP” 2020 styczeń–luty, nr 1), wysoka skuteczność materiału Activa Bioactive Restorative i jego trwałość stanowią przyczynek do wystawiania go na coraz poważniejsze wyzwania. W niniejszym artykule znajdą Państwo przykłady z praktyki obrazujące to stwierdzenie.
Autor: Marcin Aluchna
Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie 1986, specjalista I stopnia stomatologii ogólnej oraz II stopnia w stomatologii zachowawczej. W latach 2000–2008 pracownik Zakładu Stomatologii Zachowawczej IS AM na stanowisku wykładowcy. Obecnie współpracownik Działu Kształcenia Podyplomowego WUM. Autor i współautor ponad 90 publikacji. Prowadzi wykłady z zakresy stomatologii estetycznej, odtwórczej i minimalnie inwazyjnej oraz pośrednich metod wykonywania wypełnień. Członek Rady Naukowej Fundacji Odtworzenia Tura Polskiego.
To określenie nieomal tak szerokie, jak samo pojęcie gabinet, a może nawet jeszcze szersze, albowiem gabinet to jedność czasu, miejsca i akcji, a bezpieczeństwo sięga w przeszłość, miejsca odległe i niejednokrotnie wywołuje odległe w przyszłości implikacje.
Zmiana poglądów dotyczących wskazań do stosowania preparatów – płynów do płukania jamy ustnej – uległa w ostatnim czasie istotnym modyfikacjom. Uznaje się obecnie, że płyny do płukania jamy ustnej stanowić powinny nie tylko integralny element codziennych zabiegów higienicznych, ale są też skuteczną formą zmniejszania ryzyka bakteriemii występującej podczas prowadzenia zabiegów stomatologicznych. Uzyskana dzięki takiemu postępowaniu forma zabezpieczenia pozwala, a nawet obliguje do ograniczania stosowania antybiotyków ze wszystkimi niepożądanymi efektami ich stosowania, co opisane zostało w artykule „Modyfikowanie mikrobioty, czyli aktualne zalecenia w zakresie opieki stomatologicznej” (Forum Stomatologii Praktycznej, styczeń/luty 1/2020).
Prowadzenie prawidłowego postępowania w przypadku złożonej etiologii istniejących problemów i dolegliwości pacjenta wymaga od lekarza wykorzystania wielu dostępnych obecnie rozwiązań i pewnego doświadczenia. Odpowiednie uszeregowanie planowanego postępowania umożliwia uzyskanie optymalnego efektu terapeutycznego zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zaleceniami. Na podstawie przypadku klinicznego zostanie przedstawione skojarzone postępowanie profilaktyczno-terapeutyczne u pacjenta zgłaszającego się z ubytkami niepróchnicowego pochodzenia i nadwrażliwością zębiny.
Dostępne aktualnie materiały stomatologiczne, w połączeniu z ciągle udoskonalanymi metodami diagnostyki i opracowania, pozwalają na skuteczną realizację założeń minimalnie inwazyjnej terapii objawów choroby próchnicowej, jakimi są ubytki twardych tkanek zębów. Nadal jednak przewagę podejmowanych interwencji stomatologicznych stanowi leczenie objawów choroby na etapie próchnicy ubytkowej.
Jama ustna stanowi początkowy odcinek przewodu pokarmowego i dróg oddechowych. Trafnym określeniem wydaje się zatem stwierdzenie, że to Termopile naszego organizmu. Od wieków łączono choroby jamy ustnej z innymi manifestującymi się w odległych narządach objawami. Jednocześnie wiele jednostek chorobowych rozpoznawanych było dzięki znajomości prodromalnych objawów występujących w jamie ustnej. Obecnie dzięki postępowi wiedzy, ale z szacunkiem uznać trzeba, że i dzięki powrotowi do korzeni w niektórych jej dziedzinach, modyfikujemy nasze podejście do zrozumienia stanu homeostazy – zdrowia organizmu. Obecność mikroorganizmów towarzyszących naszej egzystencji, z etapu wymuszonej tolerancji, zamieniamy na świadomą nierozłączność.
Obecnie na rynku współistnieje wiele typów skalerów wykorzystujących różne metody generowania drgań końcówki roboczej. W naszym kraju najpopularniejsze są niewątpliwie skalery piezoelektryczne. Jednym z nich jest skaler Vector Paro. Nienowa już konstrukcja zasługuje na uwagę z powodu niepowtarzalnych rozwiązań, jakie zostały zastosowane, a które istotnie modyfikują walory pracy klinicznej.
Nadwrażliwość zębiny jest częstym powodem zgłaszania się pacjentów do stomatologa. W świetle dostępnych publikacji częstość jej występowania waha się w szerokich granicach od 3 do aż 98%, co wynika z różnej metodologii prowadzonych badań.
Wykorzystanie potencjału, jaki zapewnia adhezja materiałów kompozytowych do ceramiki, może istotnie modyfikować postępowanie kliniczne. W trudnych sytuacjach, takich jak uszkodzenie ceramiki, do tej pory jedynym rozwiązaniem było wykonanie nowego uzupełnienia stałego. Obecnie możliwe jest wykonanie naprawy lub korekty uszkodzonego lub niespełniającego swojej funkcji uzupełnienia. Na przykładzie przypadków klinicznych zostanie przedstawiona procedura postępowania w odmiennych sytuacjach, której celem jest przywrócenie funkcji, jaką pełni stałe uzupełnienie protetyczne w układzie stomatognatycznym.
Uzyskanie naturalnego i trwałego efektu estetycznego oraz funkcjonalnego stanowi nadal poważne wyzwanie w codziennej praktyce. Z jednej strony pojawiają się coraz doskonalsze „narzędzia”, z drugiej nieustannie napotyka się barierę świadomości pacjentów oraz obserwuje rozwój nowych czynników prowadzących do nieodwracalnego uszkodzenia tkanek twardych zębów naturalnych.
W jamie ustnej bytują liczne mikroby tworzące specyficzny ekosystem. Ingerencja w ich skład, wprowadzanie obcych szczepów bakteryjnych może wywoływać miejscowe stany zapalne, a także na skutek bakteriemii rzutować na cały organizm. Szczególnie groźne jest to dla osób o obniżonej odporności. Odpowiednie postępowanie podczas zabiegów wykonywanych w gabinecie stomatologicznym oraz codziennej higieny jamy ustnej może w znacznej mierze ograniczyć ryzyko wystąpienia zakażeń, a co za tym idzie – konieczność stosowania antybiotyków.
Najpierw była potrzeba, a potem zaczęto wprowadzać coraz nowocześniejsze i doskonalsze materiały stosowane po dziś dzień w stomatologii. Prawdziwym przełomem stało się wprowadzenie materiałów kompozytowych, które umożliwiły trwałą i estetyczną odbudowę ubytków twardych tkanek zębów.