Przeprowadzone w Polsce na zlecenie Ministerstwa Zdrowia badania epidemiologiczne wskazują, że w grupie dorosłych Polaków w wieku 35–44 lata zaledwie 1% pacjentów posiada zdrowe przyzębie, a u ponad 16% osób jest rozpoznawane zaawansowane zapalenie przyzębia. Obserwowana dramatyczna sytuacja epidemiczna pogarsza się jeszcze bardziej wraz z wiekiem populacji. Według danych GUS obecnie w Polsce populacja powyżej 65. roku życia wynosi 16,7%, zgodnie z szacunkami w 2030 r. będzie liczyć ok. 21%, w 2035 r. – 23,2%, aby w 2050 r. osiągnąć 30% populacji. Czyli ludzi starszych będzie coraz więcej. Średnia długość życia w Polsce stale się wydłuża i w 2050 r. będzie wynosić 83 lata dla mężczyzn (obecnie 73,5 roku) i 88,5 roku dla kobiet (obecnie 81,5 roku).
POLECAMY
Postawienie trafnej diagnozy dotyczącej stanu przyzębia powinno ułatwić opracowanie zindywidualizowanego programu profilaktycznego lub planu leczenia zarówno w praktyce ogólnostomatologicznej, jak i w praktyce specjalistycznej. Działanie takie zostało określone jednym z kluczowych celów dla poprawy zdrowia przyzębia ogółu populacji w niedawno opublikowanym globalnym wezwaniu do działania zatwierdzonym przez czterdzieści profesjonalnych organizacji zajmujących się chorobami przyzębia (Tonetti, Jepsen, Jin i Otomo-Corgel, 2017). Podejście to uwzględnia cztery ustalone etapy diagnostyczne, które należy przejść sekwencyjnie, jak również zawiera narzędzia diagnostyczne i algorytmy decyzyjne potrzebne do właściwej oceny zdrowia przyzębia, postawienia rozpoznania oraz leczenia. Pierwszym krokiem jest wysoce czułe badanie przesiewowe oparte na identyfikacji obecności lub braku utraty CAL (Clinical Attachment Level) lub kości (Bone Loss – BL) na podstawie radiogramów. Etap ten umożliwia wybór użycia radiografów o odpowiedniej jakości diagnostycznej lub CAL jako parametru umożliwiającego podejrzewanie występowania zapalenia przyzębia, w przypadku braku badania radiologicznego. W przypadku stwierdzenia utraty kości wyrostka zębo...
