Tymczasowe zamknięcie otworu trepanacyjnego - istotna procedura leczenia endodontycznego

Procesy patologiczne dotykające koronę zęba mogą doprowadzić do zapalenia miazgi, martwicy oraz zapalenia ozębnej okołowierzchołkowej. Właściwie prowadzone leczenie endodontyczne realizuje dwa podstawowe cele kliniczne: nie dopuszcza do powstania infekcji wewnątrz systemu kanałowego zęba lub eliminuje występujące zakażenie. 

Rozwój endodoncji i istota prewencji przed infekcją/reinfekcją systemu kanałowego

Leczenie endodontyczne w związku z rozwojem technologii, poszerzeniem wiedzy na temat anatomii systemu endodontycznego, preparacji, irygacji oraz obturacji pozwala obecnie na zachowanie większej liczby zębów [1]. Nie bez znaczenia jest zastosowanie koferdamu w leczeniu endodontycznym oraz szczelne tymczasowe zamknięcie otworu trepanacyjnego w celu prewencji reinfekcji i kontroli nad patogenami w prowadzonej terapii. Koferdam wyznacza sensowność przeprowadzenia planowanego leczenia endodontycznego zniszczonego zęba, brak możliwości odbudowy zniszczonych ścian oznacza w praktyce ekstrakcję zęba. 
W każdym przypadku klinicznym, który przebiega ze zniszczeniem ściany lub ścian zęba, priorytetem jest odbudowa korony w celu izolacji pola zabiegowego (zdj. 1–3). 
Izolacja pola zabiegowego podczas leczenia endodontycznego jest niezbędna, ponieważ:

• zabezpiecza leczony endodontycznie ząb przed dostępem śliny,
• zastosowanie koferdamu skraca prowadzony zabieg i poprawia jego jakość,
• koferdam zabezpiecza lekarza i pacjenta przed zakażeniem zabiegowym,
• koferdam zabezpiecza pacjenta przed aspiracją narzędzia, wypełnia,
• koferdam chroni pacjenta przed roztworami stosowanymi w leczeniu endodontycznym,
• koferdam poprawia widoczność pola zabiegowego,
• koferdam zapewnia ochronę lusterka przed parowaniem,
• koferdam umożliwia prawidłowy pomiar długości roboczej z zastosowaniem endometru. 

Tymczasowe zamknięcie otworu trepanacyjnego oraz ostateczne zaopatrzenie korony leczonego endodontycznie zęba również są bardzo istotne. Ich podstawowym zadaniem jest zabezpieczenie uzyskanego już wyniku leczenia do czasu kolejnej wizyty oraz skuteczna ochrona systemu endodontycznego przed jego reinfekcją. W związku z powyższym uzyskuje się izolację systemu endodontycznego, której szczelność jest uzależniona od zastosowanej techniki i materiału.
Większość sytuacji klinicznych kwalifikowanych jako niepowodzenie leczenia endodontycznego zębów dotyczy głównie przyczyn niezwiązanych z leczeniem kanałowym. Wymienia się tu m.in. reinfekcję kanału związaną z przeciekiem bakteryjnym na skutek nieszczelności odbudowy lub z próchnicą wtórną. Przyczyny endodontyczne mają również wpływ na niepowodzenie leczenia. W świetle doniesień piśmiennictwa nie są jednak głównym powodem utraty leczonego endodontycznie zęba [2–8].
Tymczasowe szczelne zamknięcie otworu trepanacyjnego zęba w okresie pomiędzy...