Przed rozpoczęciem leczenia bardzo ważne jest omówienie z pacjentem dostępnych obecnie metod uzupełnienia braków w uzębieniu. Głównym celem leczenia jest przywrócenie funkcji narządu żucia i odtworzenie optymalnej estetyki. Dobre uzmysłowienie tej zależności pozwala na uzyskanie sukcesu terapeutycznego.
Pacjent powinien być poinformowany przed rozpoczęciem leczenia o celu leczenia, czasie terapii, planowanym efekcie końcowym oraz możliwych komplikacjach. Należy dokładnie omówić etapy leczenia, planowane badania, badania wstępne, przeciwwskazania i czynniki potencjalnego niepowodzenia terapii.
POLECAMY
Opis przypadku
W przestawionym leczeniu pacjent od początku wskazywał na uzupełnienie zęba 22 poprzez leczenie implantologiczne. Nieważny był dla niego efekt kosmetyczny, istotne było to, że nie będzie szlifowana jedynka. Nie pozwalał na oszlifowanie zęba 21 i włączenie go do mostu. W stanie, w którym pacjent się znajdował, było to duże wyzwanie.
Wyleczono próchnicę i zapalenie przyzębia. Udało się utrzymać stan prawidłowej higieny przez kilka miesięcy, co pozwoliło zaplanować implantację w pozycji 22.
Analiza podstawowych zdjęć pozwalała przypuszczać, że można od razu uzyskać dobry efekt. Rzeczywistość okazała się inna. Po odsłonięciu płata śluzówkowo-okostnowego zobaczyliśmy zaledwie pięciomilimetrowy wyrostek. Był to czas, kiedy nie stosowano rutynowo tomografii, a jedynie OPG, zdjęcia wewnątrzustne i badanie kliniczne. Obecnie bez TK nie rozpoczynamy leczenia implantologicznego.
Po dokładnych pomiarach wyrostka szczęki płat został zszyty.
Odstąpiliśmy od zabiegu implantacji.
Z pacjentem spotkaliśmy się po miesiącu. Przygotowaliśmy dla niego inny rodzaj zabiegu.
Przeprowadzono plastykę ekstensywną, w wyniku której powstała szczelina rozszczepienia wyrostka, którą wypełniono preparatem kości wołowej.
Przed tym zabiegiem wykonaliśmy leczenie próchnicy i wkład koronowo-korzeniowy na ząb 23, który miał za zadanie utrzymać prowizorium. Pacjent dość długo chodził bez uzupełnienia 22 i możliwość szybkiego wypełnienia luki była dużą zachętą do przeprowadzenia dalszego leczenia.
Leczenie było kontynuowane po sześciu miesiącach. Nastąpiła regeneracja kostna wyrostka i zaistniały dobre warunki do wszczepienia implantu.
Jak wszystkie zabiegi u pacjenta, implantacja przebiegła dobrze i można było wykonać kolejne prowizorium.
Wykonanie prowizorium jest bardzo ważnym etapem leczenia. Poza funkcją estetyczną pomaga ono zarządzać tkankami miękkimi.
Nigdy nie jesteśmy w stanie na sto procent określić, czy wszystkie etapy leczenia będą przebiegać zgodnie z harmonogramem.
W tym wypadku dopiero po mniej więcej 12 miesiącach pacjent mógł podjąć dalsze leczenie. Prowizorium wykonane z akrylu utrzymało się na zębach, spowodowało jednak nieznaczne uszkodzenie tkanek miękkich. W badaniu było widoczne nieznaczne zapalenie dziąseł, które dało się stosunkowo szybko opanować i przejść do dalszego etapu leczenia. Wykonano implantację 22. oraz uzupełnienie zęba 24.
Na koniec wykonano franuloplastykę wędzidełka języka, co znacznie poprawiło dykcję i funkcję języka.
