Każdy lekarz w swojej pracy codziennie diagnozuje pacjentów. Samo badanie pacjenta za pomocą oczu lekarza w wielu przypadkach nie jest wystarczające i dlatego stosuje się przyrządy, które oparte są na nowoczesnej optyce – mikroskopy. „Więcej widzisz – dokładniej pracujesz” – to hasło jest ważne w pracy lekarza stomatologa. Wiedza, którą mamy z badania wspierana tomografią, rentgenogramami (RTG), kamerami pomaga lepiej, dokładniej i sprawniej badać i stawiać trafną diagnozę. Obrazy pozwalają na cyfrowy przekaz i konsultacje u innych lekarzy czy równoczesne tworzenie konsyliów w trudnych przypadkach. Brak doświadczenia w odczycie obrazów, przekrojów tkanek itd. nie przekreśla prawidłowego leczenia, ponieważ stosując diagnostykę obrazową, nie sugeruje się innym lekarzom własnych przemyśleń, a czeka się na wynik wyłącznie z odczytu obrazu. Fakty przede wszystkim.
Autor: Alicja Stachura-Pużyńska
mgr; absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz Uniwersytetu Wrocławskiego, kierunek logopedia. Jest higienistką stomatologiczną
Wygląd tkanek miękkich wokół zębów czy implantów jest najważniejszym czynnikiem, od którego zależy efekt końcowy leczenia w stomatologii. Pozwala on także ocenić, w jakiej kondycji jest zdrowie pacjenta. Brak kości bardzo negatywnie wpływa na stan tkanek miękkich. Do podstawowych zadań lekarza stomatologa należy zapobieganie chorobom układu stomatognatycznego, a w ich przebiegu – do przywrócenia prawidłowej funkcji narządu żucia.
Dobra współpraca lekarza i pacjenta polega na wzajemnym zrozumieniu i zaufaniu. Aby zaplanować dobre leczenie, należy nie tylko dokładnie zbadać pacjenta, ale także uświadomić mu, w jakim stanie do nas przyszedł. Samo wyartykułowanie i zapisanie diagnozy nie jest wystarczające. Wyjaśnienie obecnej sytuacji i możliwości leczenia oraz przedstawienie ewentualnych konsekwencji odrzucenia propozycji terapii są priorytetem. Uświadomienie pacjentom powiązań chorób narządu żucia z funkcjonowaniem całego organizmu powinno być nadrzędnym celem każdego lekarza.
Dobra współpraca lekarza i pacjenta polega na wzajemnym zrozumieniu i zaufaniu. Aby zaplanować dobre leczenie, należy nie tylko pacjenta dokładnie zbadać, lecz także uświadomić mu, w jakim stanie do nas przyszedł. Samo wyartykułowanie i zapisanie diagnozy nie jest wystarczające. Wyjaśnienie obecnej sytuacji, przedstawienie możliwości leczenia i ewentualnych konsekwencji odrzucenia propozycji terapii są priorytetem.
Zapobieganie rozległym zabiegom augmentacyjnym należy rozpocząć jak najszybciej. Najlepiej zaraz po usunięciu zęba. Zrekonstruowanie niewielkich ubytków kostnych w blaszce policzkowej należy przeprowadzić poprzez odbudowę zębodołu. Można to przeprowadzić w technice socket preservation, w technice zastosowania kości własnej, poszerzenie i rozszczepienie kości, boczny czy pionowy przeszczep bloku kostnego oraz tzw. rekonstrukcją 3D. W jakim stopniu powiodła się ta rekonstrukcja, można się dowiedzieć z obrazowania przestrzennego, jakim jest tomografia komputerowa stożkowa zębów 3D (CBCT).