Na początek warto zrozumieć samą istotę zabiegu z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego (ang. platelet rich plasma − PRP), która polega na „oszukaniu” organizmu, czyli wywołaniu takiej reakcji, jak np. przy uszkodzeniu tkanek. Następuje silna stymulacja procesów naprawczych tkanek przypominająca procesy zachodzące przy zranieniach. Wstrzyknięte osocze jest niczym stymulator dla komórek, które tym samym są zmuszone do efektywniejszej pracy w porównaniu z normalnym funkcjonowaniem. Odbudowa skóry następuje dzięki tzw. autologicznej terapii komórkowej.
Aby proces przebiegł pomyślnie, podczas wstrzyknięcia musi nastąpić uwalnianie czynników wzrostu z płytek krwi. Aktywatorem takim może być już pierwszy kontakt z kolagenem, sam uraz, czyli wykorzystanie iniekcji, podgrzanie tkanek organizmu do odpowiedniej temperatury, ale także substancje chemiczne, takie jak np. chlorek wapnia oraz promieniowanie UV.
Nieskuteczne byłoby samo wsmarowanie osocza w skórę, chyba że po zabiegu zaplanuje się terapię wykorzystującą frakcjonowanie skóry.
Zabieg z wykorzystaniem osocza to zabieg autologiczny, czyli taki, który polega na pozyskaniu preparatu z własnego organizmu pacjenta. Osocze jest głównym składnikiem krwi i stanowi 55% jej objętości. Leukocyty oraz trombocyty zajmują poniżej 1% objętości, natomiast erytrocyty ponad 44%.
Osocze ma płynną postać, a w jego skład wchodzą głównie: woda, glukoza, hormony, białka, tłuszcze, sole mineralne, witaminy oraz inne składniki odżywcze i produkty przemia...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
