Przygotowanie powierzchni w zabiegach stomatologii zachowawczej – polerowanie i wygładzanie szkliwa i kompozytu

Przygotowanie powierzchni szkliwa

Jeśli chodzi o przygotowanie powierzchni tkanek zębów do wypełnienia kompozytem, uwaga lekarza koncentruje się zazwyczaj na zastosowaniu odpowiednich procedur adhezyjnych i wyborze odpowiedniego systemu łączącego.
Tymczasem szczelność wypełnienia i estetyka połączenia kompozyt-szkliwo są zależne przynajmniej w równym stopniu od odpowiedniego przygotowania szkliwa PRZED rozpoczęciem jakiejkolwiek procedury adhezyjnej.
Istotnym elementem jest dodatkowe wygładzenie powierzchni szkliwa po standardowym opracowaniu wiertłem. Teoretycznie mogłoby się wydawać, że zwiększenie siły adhezji można uzyskać dzięki „rozwinięciu” powierzchni szkliwa poprzez wytworzenie większej ilości nierówności na szkliwie. To zwiększyłoby pole kontaktu z materiałem kompozytowym, prowadząc do wzrostu siły adhezji. W rzeczywistości jednak zjawiska takie zachodzą na poziomie mikrometrów i są osiągane za pomocą trawienia kwasem fosforowym. W skali makro, widocznej nieuzbrojonym okiem, wszelkie nierówności szkliwa przyczyniają się do zmniejszenia siły adhezji. Materiał kompozytowy nie jest w stanie wypełnić takich nierówności w stopniu wystarczającym, co przekłada się na powstanie luk w połączeniu oraz wyraźne uwidocznienie granicy między tkanką zęba a kompozytem. 

Metody wygładzania szkliwa

Istnieje kilka metod zapewniających uzyskanie odpowiedniej gładkości szkliwa po standardowym opracowaniu wiertłem z nasypem diamentowym o ziarnistości oznaczonej kolorem niebieskim. 

1. Wykorzystanie wierteł fine lub ultrafine z nasypem oznaczonym kolorem żółtym lub białym 

Najprostsze i najbardziej dostępne z możliwych rozwiązań. Po zakończeniu właściwej preparacji wystarczy zmienić wiertło, zredukować ilość obrotów końcówki o 50% i opracować same krawędzie preparacji. Praca obrotowym wiertłem o okrągłym przekroju nie gwarantuje jednak równego i gładkiego profilu brzegu szkliwnego. Każde...