Postępowanie w hipomineralizacji trzonowcowo-siekaczowej (MIH)

Termin MIH oznacza zaburzenie rozwojowe szkliwa związane z jego zmniejszoną mineralizacją (mniejsza ilości minerałów Ca i P), twardością i modułem sprężystości, zwiększoną porowatością, wyższym stężeniem węgla i węglanów oraz wyższą zawartością białek surowicy, w tym albumin związanych z apatytami szkliwa hamującymi wzrost kryształów hydroksyapatytu [1]. Klinicznie zaburzenia te powodują występowanie zmętnień w szkliwie, nadwrażliwości zębów, zwiększonej podatności szkliwa na uszkodzenia mechaniczne (złamania podczas żucia) skutkującej większą skłonnością do rozwoju choroby próchnicowej w uszkodzonych zębach.

Na świecie uważa się, że MIH dotyczy ok. 12,9–14,2% dzieci [2, 3]. W Polsce badania Głódkowskiej wskazują, że problem ten dotyczy ok. 9% dzieci [4]. W ostatnich kilkunastu latach zaburzenia związane z niewłaściwą mineralizacją szkliwa stały się źródłem wielu badań, publikacji i analiz [1, 5–7]. Ich wyniki wskazują, że powstawanie hipomineralizacji szkliwa w MIH jest skutkiem synergistycznego działania wielu czynników systemowych i genetycznych [5, 8, 9]. Do czynników, które mają ścisły związek z powstawaniem MIH, należą m.in. czynniki genetyczne (model współdominujący?), epigenetyczne (ekspresja fenotypu przez geny i środowisko), niedobór witaminy D, wcześniactwo, niedotlenienie okołoporodowe, przyjmowanie leków przez matkę w trakcie ciąży czy infekcje dziecka w okresie wczesnego dzieciństwa [6].

MIH – rozpoznanie 

Aby rozpoznać MIH w jamie ustnej pacjenta, należy stwierdzić obecność przynajmniej jednego pierwszego zęba trzonowego stałego z obecnością hipomineralizacji szkliwa. Zmiany równocześnie mogą występować na zębach siecznych, mogą również dotyczyć drugich zębów trzonowych mlecznych, zębów przedtrzonowych, drugich zębów trzonowych stałych i kłów. Zaburzenia w szkliwie mają charakter wyraźnie odgraniczonych nieprzezroczystości ze zmianą koloru (biały, kremowy, żółty, brązowy), kształtu, o różnej wielkości i przezroczystości (zdj. 1 i 2). Szkliwo pierwszych zębów trzonowych stałych z poważnymi uszkodzeniami w niedługim czasie od wyrżnięcia pod wpływem sił żucia ulega odłamaniu, odsłaniając zębinę i powierzchnię szkliwa o zmiennym stopniu porowatości, sprzyjając w ten sposób późniejszemu rozwojowi choroby próchnicowej (zdj. 3). Zęby dotknięte MIH cechuje różnego stopnia nadwrażliwość na bodźce chemiczne, termiczne i/lub mechaniczne. W zębach tych czasem trudno osiągnąć właściwy poziom znieczulenia w trakcie leczenia [10].

Zdj 1


Zdj 2 

Zdj 3

 

Opisując zakres usz...