0
94
Obecnie coraz trudniej wyobrazić sobie funkcjonowanie współczesnego gabinetu stomatologicznego bez sprzętu do obrazowania RTG. Niemal standardem jest wyposażenie każdego gabinetu w lampę punktową RTG oraz system do wykonywania zdjęć wewnątrzustnych.
Myśląc o wyposażeniu praktyki w aparat pantomograficzny, coraz więcej osób szuka aparatu z możliwością rozbudowy o ramię cefalometryczne lub moduł tomografii CBCT.
Faktycznie większość producentów ma w swojej ofercie tego typu urządzenia. Rozwiązanie to jest szczególnie dobre dla młodych lekarzy otwierających praktyki lekarskie. Mogą oni zakupić urządzenie pantomograficzne w przystępnej cenie, a później, po zdobyciu już pewnego wolumenu pacjentów oraz rozszerzeniu zakresu wykonywanych zabiegów, rozbudować aparat o kolejne moduły.
Badanie pantomograficzne
Badanie pantomograficzne jest standardowym przeglądowym badaniem potrzeb stomatologicznych pacjenta. Widać na nim właściwie cały obszar układu stomatognatycznego – wyrostki zębodołowe, tkanki szczęki i żuchwy, stawy skroniowo-żuchwowe, a także przednią ścianę zatok szczękowych. Dzięki temu możliwa jest diagnostyka pourazowa: złamania tkanek twardych – kości szczęki, żuchwy czy poszczególnych zębów, zmiany zapalne – torbiele, ziarniniaki, a także wszelkie anomalie rozwojowe.
Biorąc pod uwagę zakres badania i sposób prowadzenia wiązki promieniowania RTG, widoczne tu będą duże zmiany – badanie jest dość „zgrubne”, szczególnie jeśli chodzi o zmiany OKW czy pęknięcia. Mogą one zostać niezauważone w związku z nakładaniem się na siebie cieni poszczególnych struktur anatomicznych, a także rozdzielczością, którą takie badania się cechują.
W takich sytuacjach najczęściej posiłkujemy się dodatkowo dokładniejszymi badaniami wewnątrzustnymi. Oczywiście ich zakres jest dużo mniejszy (ograniczony powierzchnią aktywną czujnika wewnątrzustnego bądź rozmiarem płytki fosforowej). Ponadto nadal mówimy o badaniach dwuwymiarowych, czyli tu także cienie struktur nakładają się na siebie, utrudniając diagnostykę (zdj. 1).
CBCT
W przypadku gdy oba wspomniane wyżej typy obrazowania RTG nie dają jednoznacznego rozpoznania, warto sięgnąć po skan CBCT. W tym celu aparat pantomograficzny należy rozbudować właśnie o moduł obrazowania 3D. Dzięki niemu możliwe jest skanowanie tkanek pacjenta warstwowo, w różnych wielkościach pól obrazowania i rozdzielczościach. Daje to możliwość precyzyjnej analizy poszczególnych struktur czy obszarów objętych zmianą chorobową. W tego typu badaniu cienie tkanek nie nakładają się na siebie.
Badanie przeglądamy standardowo w rzutach: strzałkowym, czołowym i osiowym. Co więcej, kąt cięć poszczególnych rzutów na tkanki pacjenta można regulować, aby jeszcze dokładniej przyjrzeć się danej strukturze. Współczesne oprogramowanie umożliwia obróbkę skanów w formie rekonstrukcji komputerowej bryły 3D. Takie rozwiązanie stanowi pomoc dla lekarzy z nieco mniejszym doświadczeniem w diagnostyce CBCT, a także jest rewelacyjnym narzędziem do komunikacji z pacjentem. Możliwości takie daje np. oprogramowanie InVivo Dental (zdj. 2).
Aparaty pantomograficzne z modułem CBCT mają przeważnie wystandaryzowane pola obrazowania CBCT. Aparat jest wyposażony np. w pole obrazowania 5 × 5 cm, 6 × 8 cm, 8 × 8 cm i 8 × 15 cm.
Operator wybiera wielkość pola, biorąc pod uwagę obszar zainteresowania lekarza stomatologa. Należy zawsze wybierać pole jak najmniejsze, obejmujące pożądany zakres tkanek, gdyż w ten sposób uzyska się najlepsze z perspektywy rozdzielczości badanie. Im większy objętościowo skan, tym gorsze rozdzielczości, w których można wykonać diagnostykę.
Aparat KaVo OP3D
Ciekawym rozwiązaniem jest podejście do badań CBCT w nowym aparacie KaVo OP3D. Urządzenie obsługuje się poprze...
