Endodoncja w czasach implantów – część II

Z codziennej praktyki

W poprzedniej części Endodoncji w czasach implantów przedstawiłem efekty zachowawczego leczenia kanałowego zębów ze zmianami okołowierzchołkowymi. Skupimy się na kwalifikacji i przygotowaniach do chirurgicznych zabiegów umożliwiających utrzymanie zębów, w których klasyczne leczenie nie zakończyło się sukcesem.

Pomimo wysokiego odsetka powodzenia, sięgającego nawet 97%, część zmian utrzymuje się i w przypadkach, w których wykonanie rewizji jest niemożliwe lub mija się z celem, ząb zostaje zakwalifikowany do zabiegu resekcji wierzchołka korzenia. Powodzenie mikrochirurgicznej resekcji wykonanej w mikroskopie, ze wstecznym wypełnieniem MTA, oscyluje na poziomie 90–95% i w przeciwieństwie do resekcji chirurgicznej, mającej odsetek sukcesów 50–60%, pozwala na większą oszczędność tkanki kostnej. Odpowiedź na pytanie, dlaczego rokowanie w przypadku resekcji mikrochirurgicznej jest wyższe niż w przypadku klasycznej resekcji chirurgicznej, znajdą Państwo w dalszej części tego artykułu.

POLECAMY

Kwalifikacja zęba do zabiegu

Aby przeprowadzić resekcję, należy najpierw zdiagnozować ząb radiologicznie i klinicznie. Jakie zatem przypadki należy rozważać jako nadające się do tego zabiegu? 
W codziennej praktyce do resekcji kwalifikuję zęby, w których przypadku doszło do zaostrzenia lub brak jest radiologicznych cech gojenia się zmian zapalnych w ciągu 12 miesięcy po leczeniu kanałowym, w których kolejna rewizja jest niemożliwa lub nie ma sensu. Do takich przypadków należą:

  • zęby ze szczelnymi i świeżymi odbudowami protetycznymi,
  • zęby z silnie zakrzywionymi wierzchołkami, bez możliwości ich udrożnienia,
  • zęby z narzędziami złamanymi w zakrzywionych w...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy