Stożkowa tomografia komputerowa w codziennej praktyce stomatologicznej

W stomatologii mamy szeroki wachlarz wszelkiego rodzaju badań radiologicznych. Ze względu na sposób umiejscowienia detektora podczas obrazowania możemy je podzielić na badania wewnątrzustne i zewnątrzustne.
Wewnątrzustne zdjęcie zębowe to najczęściej wykonywane badania radiologiczne u człowieka. Natomiast sztandarowym zdjęciem zewnątrzustnym jest zdjęcie pantomograficzne.
Wspomniane badania radiologiczne łączy jedna wspólna cecha – są to obrazy dwuwymiarowe (2D) struktur trójwymiarowych. Tak więc poszczególne struktury anatomiczne, które leżą wzdłuż przebiegu promieniowania RTG, będą rzutować na siebie, co może utrudnić, a nawet wręcz uniemożliwić postawienie skutecznej diagnozy. Nie możemy również zapominać o tym, że takie zdjęcia są obarczone współczynnikiem powiększenia, co uniemożliwia dokonywanie precyzyjnych pomiarów.
Coraz popularniejszą i coraz częściej stosowaną diagnostyczną metodą obrazowania wykorzystującą promieniowanie jonizujące jest komputerowa tomografia stożkowa, skrót CBCT (ang. cone beam computed tomography), zwana także stomatologiczną tomografią wolumetryczną DVT (ang. digital volumetric tomography). 
Pierwsze wzmianki o zastosowaniu tomografii w stomatologii pojawiły się pod koniec XX w. Początkowo zainteresowanie nie było zbyt duże. Jako pierwsi zaczęli wykorzystywać ją implantolodzy. Następnie ich śladem ruszyli stomatolodzy innych specjalności. Obecnie tomografy stożkowe stały się codziennością w naszej pracy. Brak danych statystycznych odnośnie do liczby aparatów CBCT, ale mając na uwadze ogromną liczbę badań naukowych dostępnych w przeglądarce PUBMED oraz to, że na rynku są dostępne setki modeli aparatów oferowanych przez kilkudziesięciu producentów, śmiało możemy mówić o wysokiej dostępności sprzętu i dużej popularności badań z jego wykorzystaniem.
Dostępne na rynku aparaty różnią się między sobą głównie polem obrazowania (ang. field of view, skrót FOV) oraz rozdzielczością. FOV w stożkowej tomografii kom...