Naprawa protezy metodą pośrednią w przypadku kulistych elementów retencyjnych
Naprawę tego typu wykonuje się, rozpoczynając od usunięcia z płyty protezy zużytych lub uszkodzonych elementów retencyjnych przy użyciu frezów na prostnicę. Następnie należy wykonać wycisk na protezie masą silikonową w ustach pacjenta w okolicy, w której osadzane będą nowe matryce retencyjne (zdj. 1).
POLECAMY
W razie potrzeby można wykonać podścielenie płyty protezy, nakładając masę wyciskową na całą jej dośluzówkową powierzchnię (zdj. 2).
Tak wykonany wycisk na protezie pacjenta należy przesłać do pracowni technicznej, gdzie w miejscach odpowiadających zaczepom kulistym umieszcza się analogi łączników i odlewa modele robocze (zdj. 3), na których montowane są nowe matryce, a następnie osadza się je w protezie, wykonując podścielenie części bądź całej protezy (zdj. 4).
Zaletą opisanej metody jest jej wysoka dokładność, mniej skomplikowane postępowanie kliniczne oraz możliwość zrekompensowania osiadania protezy poprzez jej podścielenie. Wadą opisanej metody jest konieczność pozbawienia pacjenta protezy oraz konieczność wyznaczenia kolejnej wizyty w gabinecie w celu oddania po naprawie.
Naprawa protezy metodą bezpośrednią w przypadku kulistych elementów retencyjnych i matryc elastycznych
W przypadku matryc elastycznych w systemie Rhein 83 ich wymianę w protezie można wykonać również metodą bezpośrednią w obecności pacjenta. Cała procedura ulega wówczas skróceniu do jednej wizyty. W tym celu również należy w pierwszej kolejności usunąć zużyte matryce z gniazd w protezie. Następnie po sprawdzeniu, czy stworzone zostało wystarczająco dużo miejsca na nowe matryce, na kulistych elementach retencyjnych osadza się podkładki silikonowe lub osłonki wycięte z rękawiczki gumowej zabezpieczające przed przedostaniem się tworzywa akrylowego w okolice implantów. Kolejnym krokiem jest założenie nowej matrycy o zaplanowanej sile retencji na zaczep kulowy i dokładne osuszenie pola zabiegowego (zdj. 5).
Do przygotowanych otworów w protezie nakłada się ciasto akrylowe i umieszcza w jamie ustnej.
Należy polecić pacjentowi mocne zaciśnięcie zębów tak, aby proteza ucisnęła błonę śluzową. Po związaniu tworzywa akrylowego protezę usuwa się z jamy ustnej, opracowuje nadmiary i poleruje jej powierzchnię.
Zaletą tej metody jest brak konieczności przesyłania protezy do laboratorium, co skraca czas naprawy do jednej wizyty, oraz osadzenie matryc z uwzględnieniem podatności błony śluzowej. Wadą metody jest brak możliwości podścielenia płyty protezy razem z wymianą matryc oraz większe skomplikowanie postępowania klinicznego.
Naprawa protezy metodą pośrednią w przypadku uszkodzenia elementów retencyjnych typu jeździec na belce
Naprawę tego typu można wykonać bez odkręcania belki retencyjnej od łączników, co pozwala na uproszczenie procedury klinicznej. Przed wykonaniem wycisku do naprawy, konieczne jest zablokowanie w ustach pacjenta przestrzeni pod belką, np. woskiem modelowym (zdj. 7). Umożliwia to technikowi prawidłowe odlanie modelu roboczego. Na tym etapie postępowania możliwe jest również wykonanie podścielenia całej płyty protezy (zdj. 8) lub wykonanie wycisku tylko okolicy implantów. Z tak wykonanego wycisku masą silikonową o małej gęstości w laboratorium odlewany jest model roboczy, na którym umieszcza się nowe matryce typu jeździec i osadza je w protezie (zdj. 9, 10).
Naprawa protezy metodą bezpośrednią, bez odkręcania belki w przypadku uszkodzenia elementów retencyjnych typu jeździec
Wymianę elementów retencyjnych typu jeździec tą metodą przeprowadza się jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy konieczne jest wykonanie naprawy protezy na jednej wizycie. Metoda ta jest bardzo „wygodna” dla pacjenta, ale niestety może być obarczona dużym ryzykiem niepowodzenia, związanym z możliwym przemieszczeniem się matryc w czasie zakładania protezy. Aby nie doszło do wtłoczenia materiału samopolimeryzującego w okolicę implantów, należy zastosować osłonę z gumowej rękawiczki chirurgicznej lub folii aluminiowej. Elementy typu jeździec należy osadzić na belce, a na powierzchnię protezy nałożyć tworzywo akrylowe i wprowadzić ją na podłoże. Po spolimeryzowaniu materiału akrylowego usuwa się jego nadmiar i przekazuje protezę do użytkowania.
Naprawa protezy metodą pośrednią, z odkręceniem belki w przypadku uszkodzenia elementów retencyjnych typu jeździec
Zaletą opracowanej i przedstawionej przeze mnie metody jest możliwość uzyskania modelu roboczego do wykonania naprawy, na którym osadzone będą: proteza pacjenta oraz belka łącząca implanty. Pozwala to technikowi na dokładne zamontowanie zaczepów retencyjnych typu jeździec.
Postępowanie w tej metodzie rozpoczyna się od wykonania otworów w płycie protezy tak, aby uzyskać dostęp do śrub łączących belkę z łącznikami (zdj. 11, 12).
Otwory te można zablokować na czas wykonywania wycisków woskiem modelowym. Następnie na płytę protezy nakłada się masę silikonową o małej gęstości i wykonuje wycisk do podścielenia całej protezy lub tylko okolicy belki. W czasie wiązania masy pacjent powinien zamknąć swobodnie usta, co pozwala na kontrolę wysokości zwarcia i umożliwia prawidłowe ułożenie protezy na podłożu. Jest to kolejna zaleta tej metody. Gdyby zastosować do tego wycisku w sposób klasyczny przenośniki wyciskowe nie byłoby możliwości skontrolowania prawidłowości położenia protezy na podłożu protetycznym, gdyż śruby od przenośników wyciskowych uniemożliwiają pacjentowi zamknięcie ust. Po związaniu masy wyciskowej z otworów w protezie usuwa się wosk i odkręca belkę od łączników (zdj. 13).
Następnie wyjmuje się z jamy ustnej protezę z wyciskiem, wewnątrz którego jest osadzona belka i przekazuje się do pracowni protetycznej, gdzie technik osadza w wycisku analogi łączników (zdj. 14) i odlewa model roboczy (zdj. 15), na którym będzie wykonana naprawa protezy (zdj. 16).
Takie postępowanie kliniczne i laboratoryjne pozawala na uzyskanie dużej precyzji wykonywanej naprawy oraz przedłuża możliwość prawidłowego użytkowania protezy typu overdenture.
