Początkowo kwas L-polimlekowy był szeroko stosowany jako materiał do produkcji nici chirurgicznych i implantów kostnych. W 2004 r. został zatwierdzony przez FDA do leczenia pacjentów zakażonych wirusem HIV z ostrą lipoatrofią twarzy, a w 2009 r. – do zabiegów estetycznych twarzy u osób immunokompetentnych [1].
Doświadczenie lekarzy w stosowaniu preparatów PLLA, sięgające końca XX w., pozwoliło lepiej zrozumieć filozofię produktu oraz wypracować najskuteczniejsze sposoby doboru pacjentów i wykonywania zabiegu. Jednocześnie pogłębienie wiedzy na temat mechanizmów starzenia się twarzy zaowocowało stworzeniem optymalnych technik podania.
Wedle najnowszej wiedzy procesy zachodzące w starzejącej się twarzy dotyczą jej wszystkich struktur: tkanki kostnej, tkanki mięśniowej, tkanki tłuszczowej i skóry. Co więcej, zmiany w jednych tkankach mogą pociągać zmiany w kolejnych, prowadząc do powstawania kaskady zmian wtórnych w postaci zmarszczek i bruzd [2].
Zrozumienie tych procesów pozwala na stosowanie kwasu L-polimlekowego nie do wypełniania poszczególnych zmarszczek, lecz do działania na przyczynę...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
