POLECAMY
Na początek warto zrozumieć samą istotę zabiegu z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego (ang. platelet rich plasma − PRP), która polega na „oszukaniu” organizmu, czyli wywołaniu takiej reakcji, jak np. przy uszkodzeniu tkanek. Następuje silna stymulacja procesów naprawczych tkanek przypominająca procesy zachodzące przy zranieniach. Wstrzyknięte osocze jest niczym stymulator dla komórek, które tym samym są zmuszone do efektywniejszej pracy w porównaniu z normalnym funkcjonowaniem. Odbudowa skóry następuje dzięki tzw. autologicznej terapii komórkowej.
Aby proces przebiegł pomyślnie, podczas wstrzyknięcia musi nastąpić uwalnianie czynników wzrostu z płytek krwi. Aktywatorem takim może być już pierwszy kontakt z kolagenem, sam uraz, czyli wykorzystanie iniekcji, podgrzanie
tkanek organizmu do odpowiedniej temperatury, ale także substancje chemiczne, takie jak np. chlorek wapnia oraz promieniowanie UV.
Nieskuteczne byłoby samo wsmarowanie osocza w skórę, chyba że po zabiegu zaplanuje się terapię wykorzystującą frakcjonowanie skóry.
Zabieg z wykorzystaniem osocza to zabieg autologiczny, czyli taki, który polega na pozyskaniu preparatu z własnego organizmu pacjenta. Osocze jest głównym składnikiem krwi i stanowi 55% jej objętości. Leukocyty oraz trombocyty zajmują poniżej 1% objętości, natomiast erytrocyty ponad 44%.
Osocze ma płynną postać, a w jego skład wchodzą głównie: woda, glukoza, hormony, białka, tłuszcze, sole mineralne, witaminy oraz inne składniki odżywcze i produkty przemiany materii.
Zabiegowi z wykorzystaniem osocza, potocznie nazywanym „wampirzym liftingiem”, przypisuje się wiele właściwości, m.in. regenerujące i odmładzające. Zabieg ten najczęściej przeznaczony jest dla skóry dojrzałej, która utraciła swoją sprężystość i jędrność, skóry z widocznymi zmarszczkami i zaburzeniami pigmentacyjnymi oraz w terapii m.in. blizn potrądzikowych. Ponadto zabiegi oparte na tej innowacyjnej technologii znalazły zastosowanie w terapii łysienia o różnym podłożu, rozstępów, w problemach ze skórą naczyniową, gdzie zauważono znaczną poprawę ustępującego rumienia, przez odbudowę skóry wraz ze zmniejszeniem jej reaktywności.
Mechanizm działania
Po odwirowaniu i wstrzyknięciu osocza do tkanek rozpoczyna się proces degranulacji ziarnistości α w płytkach krwi.
Niektórzy specjaliści stosują przed wstrzyknięciem PRP chlorek wapnia dodany do koncentratu, którego działanie polega na aktywacji płytek krwi. Nie jest to jednak konieczne, ponieważ samo ukłucie i kontakt płytek z fibroblastami oraz kolagenem powoduje aktywację płytek krwi i uwolnienie czynników wzrostu – w większości w ciągu pierwszej godziny. Czynniki wzrostu po przejściu przez błonę komórkową natychmiast wiążą się z błonami komórkowymi, z którymi sąsiadują w miejscach receptorowych.
Receptory zwane transbłonowymi aktywują drogę sygnalizacji wewnątrzkomórkowej, która z kolei wpływa na aktywność odpowiednich genów.
Płytki krwi wydzielają dodatkowe ilości czynników wzrostu przez ok. 7 dni. Trombocyty po upływie tego czasu obumierają, a funkcje naprawcze przejmują makrofagi. Ważne, aby pamiętać, że czynniki wzrostu nie przenikają do komórek, dzięki czemu nie mają wpływu na DNA tych komórek.
Czynniki wzrostu
Trombocyty, wytwarzane w szpiku kostnym, biorą udział w procesie krzepnięcia krwi oraz magazynują czynniki wzrostu. Do tej pory w płytkach krwi wykazano obecność ponad 30 czynników wzrostu, a do najważniejszych z nich należą: transformujący czynnik wzrostu (ang. transforming growth factor – TGF), czynnik wzrostu fibroblastów (ang. fibroblast growth factor – FGF), płytkopochodny czynnik wzrostu (ang. platelet-derived growth factor – PDGF), czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (ang. vascular-endothelial growth factor – VEGF), insulinopodobny czynnik wzrostu (ang. insulin-like growth factor – IGF) oraz nabłonkowy czynnik wzrostu (ang epidermal growth factor – EGF).
Czynniki te wykazują działanie przypominające białka, które zostają uwolnione z płytek krwi podczas procesu gojenia. Inicjuje to wiele procesów regeneracyjnych jak w czasie gojenia.
Konkretne czynniki wzrostu stymulują różnicowanie i namnażanie komórek naskórka, pobudzają angiogenezę, polepszają syntezę składników macierzy zewnątrzkomórkowej. Dochodzi również do pobudzenia komórek macierzystych skóry w strefie Grenza, następuje wzmożona proliferacja i różnicowanie się komórek warstwy podstawnej naskórka w komórki różnych warstw skóry.
Przeprowadzone badania wykazały również ochronną rolę PRP wobec niszczonego metaloproteinazami kolagenu. Wyniki badań histologicznych po upływie 12 miesięcy od wstrzyknięcia potwierdzają wzrost produkcji kolagenu typu III i IV, stymulację fizjologicznych procesów regeneracyjnych oraz stymulację proliferacji fibroblastów. Skutkuje to odnową i regeneracją zarówno skóry właściwej, jak i tkanki podskórnej.
Podsumowując – zwiększone stężenie czynników wzrostu (czyli wyższe niż normalnie występujące w organizmie) aktywuje biologiczne procesy:
- chemotaksji,
- angiogenezy,
- proliferacji,
- różnicowania.
Wskazania do zabiegu
Działanie PRP doskonale oddaje działanie poszczególnych czynników wzrostu, zatem zabiegi z jego wykorzystaniem stosuje się w celu poprawy kondycji oraz wyglądu skóry, m.in. aby uzyskać:
- spłycenie różnego rodzaju zmarszczek twarzy, szyi, okolicy ust i oczu oraz dekoltu,
- redukcję cellulitu i rozstępów,
- spłycenie fałdu nosowo-wargowego,
- odmłodzenie dłoni z oznakami starzenia.
Zabieg świetnie się sprawdza w przypadku skóry:
- wysuszonej,
- bez napięcia,
- z oznakami zmęczenia oraz zaburzonym kolorytem.
Jest znakomitym rozwiązaniem dla klientów:
- poszukujących naturalnych produktów,
- z ryzykiem wystąpienia alergii,
- z problemem wypadania włosów,
- zmagających się z bliznami potrądzikowymi.
Przeciwwskazania do zabiegu
Pomimo zminimalizowania wystąpienia alergii, nietolerancji oraz innych reakcji immunologicznych, w związku z pochodzeniem autologicznym elementów składowych otrzymywanych w PRP występują przeciwwskazania do zabiegu. Należy do nich zaliczyć:
- choroby krwi:
- posocznicę,
- krytyczną małopłytkowość,
- zespoły dysfunkcji płytek,
- niedobór fibrynogenu,
- niestabilność hemodynamiczną,
- występowanie nowotworów (białaczka, szpiczak) oraz okresu co najmniej 5 lat od zakończenia leczenia,
- ciążę i laktację,
- leczenie antykoagulantami,
- ostre zakażenia wirusowe,
- zakażenie HIV,
- zaburzenia krzepliwości krwi,
- schorzenia wątroby: ostre zapalenie, marskość,
- ostre stany chorób wynikające z autoagresji.
Metoda pozyskiwania osocza bogatopłytkowego
Przygotowanie preparatu rozpoczyna się od pobrania ok. 8–24 ml krwi żylnej klienta do specjalnych próbówek zawierających antykoagulant w postaci cytrynianu sodu lub cytrynianu dekstrozy, mający za zadanie zapobieganie krzepnięciu krwi i hamowanie agregacji płytek.
Jest to nieduża ilość krwi – do badań standardowych oddaje się ok. 10 ml krwi.
Na tym etapie kluczowym elementem jest używanie certyfikowanych zestawów, a nie zwykłych próbówek IVD wykorzystywanych do badań laboratoryjnych.
Następnie krew odwirowywana jest w dwóch rodzajach wirówek: kątowej lub horyzontalnej. W wirówce kątowej próbówka wirowana jest pod kątem 20–30 stopni, a w horyzontalnej poziomo. Kluczowym elementem jest tu działanie siły dośrodkowej. W wirówce horyzontalnej działa ona równolegle do osi probówki, co wg specjalistów może decydować o ostatecznej lepszej jakości uzyskanego materiału.
Proces odwirowania ma za zadanie oddzielenie elementów morfotycznych i osocza. Składniki znajdujące się we krwi mają różny ciężar właściwy, dlatego pod wpływem siły odśrodkowej przez wirowanie można uzyskać 3 frakcje.
Erytrocyty znajdują się na samym dnie próbówki, ponieważ są najcięższe, osocze, które jest lżejsze, przemieszcza się na samą górę, a między tymi dwoma warstwami znajduje się warstwa leukocytarno-płytkowa.
Podczas procesu wirowania ważne jest, aby nie zachodziło ono zbyt szybko, by w trakcie nie doszło do uszkodzenia płytek krwi, które są delikatne i wrażliwe na urazy mechaniczne, wysoką lub niską temperaturę. Wspomniane czynniki mogą doprowadzić do zniszczenia trombocytów, defragmentację lub przedwczesną aktywację, co w konsekwencji spowoduje zmniejszenie efektywności zabiegu. Proces odwirowania jest także procesem powodującym zagęszczenie płytek krwi.
Uzyskana koncentracja może być nawet kilkukrotnie wyższa. Zagęszczenie płytek krwi, a tym samym czynników wzrostu, odpowiada za korzystny wpływ PRP na tkanki.
Zalety stosowania osocza bogatopłytkowego
Zabiegi z użyciem PRP są polecane dla klientów w każdym wieku. To bardzo skuteczne i popularne zabiegi, ponieważ nie zmieniają rysów twarzy i dają narastające, naturalne efekty działania. Technologia z wykorzystaniem własnych płytek krwi świetnie sprawdza się w profilaktyce oraz w niwelowaniu pierwszych oznak starzenia.
Przede wszystkim zabieg jest bezpieczny, ponieważ wykorzystuje się składniki krwi klienta, co ogranicza ryzyko alergii i pomaga zredukować ryzyko infekcji.
Jest również zabiegiem biokompatybilnym, ponieważ zachodzi całkowita zgodność tkankowa. Organizm nie atakuje składników własnych, naturalnych, których zadaniem jest pobudzanie do odnowy tkanek. Osocze pozyskane z krwi klienta przywraca funkcje fizjologiczne komórek i korzystnie wpływa na regenerację tkanek.
Osocze bogatopłytkowe a fibryna bogatopłytkowa
Różnica zabiegu z wykorzystaniem PRP w stosunku do zabiegu z wykorzystaniem fibryny bogatopłytkowej polega m.in. na różnym czasie uwolnienia czynników wzrostu. W przypadku PRP płytki krwi szybko uwalniają czynniki wzrostu w bardzo dużej ilości, natomiast w przypadku fibryny bogatopłytkowej funkcjonalne, nieaktywowane, nienaruszone trombocyty, zamknięte są w trójwymiarowej strukturze fibryny, co gwarantuje przedłużone uwalnianie czynników wzrostu. Czynniki wzrostu, które uwalniane są wolniej, dłużej stymulują procesy naprawcze i efekty zabiegowe są efektywniejsze, gdyż dochodzi do silniejszych procesów naprawczych tkanek. Ponadto w preparatach zawierających fibrynę znajdują się nie tylko czynniki wzrostu i płytki krwi, ale również komórki innego pochodzenia, jak np. mezenchymalne komórki macierzyste wpływające pozytywnie na procesy regeneracyjne tkanek organizmu.
Dzięki tym cechom efekty zabiegowe w postaci „odmładzania” skóry są uznane za skuteczniejsze.
Kiedy stosować osocze bogatopłytkowe, a kiedy fibrynę bogatopłytkową
Decyzja zabiegowa oczywiście należy do terapeuty, ale uznano, że najwłaściwszym kierunkiem będzie:
- zastosowanie osocza bogatopłytkowego – w przypadku występowania drobnych zmarszczek, skór słabo napiętych, wysuszonych z oznakami starzenia oraz występującymi znamionami barwnikowymi i niejednolitym kolorycie,
- zastosowanie fibryny bogatopłytkowej – w przypadku zmarszczek głębokich, fałdów, bruzd, przy skórze zapadniętej, z występującymi ubytkami tkankowymi, np. wypełnienie po bliznach po przebytym trądziku,
- połączenie terapii najlepiej stosować przy kompleksowych potrzebach skóry klienta, przy regeneracji kilku obszarów ciała lub jednoczesnym występowaniu zmarszczek, fałdów, bruzd, utracie jędrności czy kolorytu oraz przy regeneracji i gojeniu się tkanek po zabiegach.
