Słów kilka o sukcesie w endodoncji

Czym jest sukces w endodoncji? Głównym celem wszystkich działań z zakresu endodoncji jest jak najdłuższe zachowanie zębów bez objawów bólowych oraz bez szkody dla zdrowia pacjenta [1]. Według Europejskiego Towarzystwa Endodontycznego (European Society of Endodontology) za prawidłowy wynik leczenia endodontycznego uznaje się sytuację, gdy pacjent nie ma obrzęku, dolegliwości bólowych, w badaniu wewnątrzustnym nie stwierdza się obecności przetoki, na zdjęciu radiologicznym jest widoczna prawidłowa szpara ozębnej wokół korzenia lub korzeni oraz jest zachowana funkcja tkanek okołowierzchołkowych [2]. 

Do oceny powodzenia przeprowadzonego leczenia endodontycznego przydatna może się okazać klasyfikacja zaproponowana przez Del Fabbro i Taschieri (tab. 1) [3].

Do oceny występowania zmian w obrębie tkanek okołowierzchołkowych może być przydatny wskaźnik okołowierzchołkowy PAI – periapical index (tab. 2) [4]. 

W przypadku skali PAI należy pamiętać o jej ograniczeniach. Powstała ona na podstawie obrazowania radiologicznego, a także badania z zakresu histologii okolicy zębów siecznych szczęki, dlatego jej praktyczne wykorzystanie w przypadku innych grup zębowych (blaszka korowa kości o większej grubości) może być dyskusyjne.

Ocena stanu tkanek okołowierzchołkowych może być również przeprowadzona na podstawie klasyfikacji według Strindberga [5]:

• wynik pozytywny – przebieg szpary ozębnej i jej szerokość są prawidłowe lub występuje niewielkie poszerzenie szpary ozębnej wokół nadmiaru materiału wykorzystywanego do obturacji (PAI 1–2),
• wynik niepewny – rezultaty wątpliwe (zmniejszenie się zmiany zlokalizowanej w obrębie tkanek okołowierzchołkowych z PAI na poziomie 4/5 na 3),
• wynik negatywny – niepowodzenie, obecne są zmiany w obrębie tkanek okołowierzchołkowych (PAI 4, 5).