Techniki adhezyjne dają dodatkowe korzyści – na szczególną uwagę zasługuje tu oszczędzanie zachowanych tkanek twardych zębów. Preparacja ubytku nie jest już dyktowana głównie przez model geometryczny oparty na zasadach biomechanicznych. Wypełnienia kompozytowe wykonywane techniką bezpośrednią są adhezyjnie mocowane do tkanek zęba, dzięki czemu należy jedynie usunąć wybiórczo próchnicę i wcześniejsze wypełnienia, po czym wygładzić krawędzie ubytku. Oznacza to nie tylko mniejsze osłabianie zębów, ale wręcz ich wzmocnienie poprzez wykonanie adhezyjnych wypełnień.
POLECAMY
W procesie zakładania wypełnień adhezyjnych bardzo istotne jest zwracanie uwagi na błędy techniczne. Należy przestrzegać zasad tej techniki, przede wszystkim aby uniknąć mikroprzecieku i nadwrażliwości. Jeśli wymogi te zostaną spełnione, wypełnienia kompozytowe stanowią znacznie lepsze wypełnienie niż na przykład wypełnienia amalgamatowe ze względu na ich wysoką jakość i dobrą estetykę.
W ostatnich latach wprowadzono na rynek materiały przeznaczone do wypełnień w odcinkach bocznych – materiały typu ORMOCER® (ceramika modyfikowana organicznie). Zawierają one organiczne lub nieorganiczne polimery hybrydowe, a do ich cech należą: bardzo niski skurcz, doskonała biokompatybilność i wyjątkowa estetyka.
Opis przypadku klinicznego
Do gabinetu stomatologicznego zgłosiła się pacjentka, która chciała wymienić wypełnienia amalgamatowe w zębach 46. i 47. (pierwszym i drugim zębie trzonowym w żuchwie po prawej stronie) z przyczyn estetycznych (zdj. 1). Zasugerowano wykonanie wypełnień estetycznych z nanohybrydowego materiału odtwórczego typu ORMOCER® Admira Fusion (VOCO).
Po odizolowaniu za pomocą koferdamu (zdj. 2) usunięto wypełnienia amalgamatowe i przeprowadzono preparację ubytków (zdj. 3).
Wmasowywano system łączący Futurabond DC (VOCO) przez ok. 20 s (zdj. 4), po czym usuwano rozpuszczalnik strumieniem powietrza. System łączący polimeryzowano światłem przez 10 s (zdj. 5).
Ponieważ ubytki były małe i płytkie, a materiał Admira Fusion ma niski poziom skurczu polimeryzacyjnego, każdy ubytek odbudowano pojedynczą warstwą (zdj. 6). Za pomocą szpatułki usunięto nadmiar materiału i wstępnie nadano zębom anatomiczny kształt (zdj. 7 i 8). Wierzchnią warstwę wygładzono pędzelkiem w celu ułatwienia wykańczania i polerowania.
Do uformowania szczelin użyto cienkiego zgłębnika, po czym przeprowadzono polimeryzację materiału ORMOCER® (zdj. 9 i 10) światłem przez 20 s. Następnie dokonano charakteryzacji szczelin barwnikiem do kompozytów (FinalTouch firmy VOCO; zdj. 11). Polimeryzowano przez 20 s, naniesiono ostateczną warstwę kompozytu, a następnie polimeryzowano wypełnienie przez kolejnych 20 s.
Jeszcze przed zdjęciem koferdamu widoczne było wyraźnie zadowalające ukształtowanie morfologiczne wypełnień (zdj. 12 i 13).
Do wykańczania i polerowania użyto abrazyjnych, pokrytych diamentem gumek polerskich, szczotek i polerek z filcu (zdj. 14–18).
Pacjentka była bardzo zadowolona z końcowych efektów, które można obejrzeć na zdj. 19–21.
Podsumowanie
Nanohybrydowy materiał odtwórczy typu ORMOCER® Admira Fusion okazał się doskonałym wyborem. Jest łatwy w użyciu, można go optymalnie formować i polerować. Opisana technika była stosunkowo prosta. Nawet zastosowanie tylko jednego odcienia materiału wystarczało dla spełnienia oczekiwań estetycznych w przypadku zakładania wypełnień w odcinku bocznym.
