Leasing w placówkach stomatologicznych

Leasing jest umową opartą na konstrukcji dzierżawy oraz kredytu kupieckiego. Wykształcił się po II wojnie światowej w Stanach Zjednoczonych, a następnie trafił do Europy Zachodniej, by później coraz sprawniej funkcjonować w obrocie międzynarodowym. Umowa leasingu w polskim obrocie prawnym funkcjonuje od lat 80. XX w. jako umowa nienazwana. Następnie została wprowadzona do Kodeksu cywilnego Ustawą z dnia 26 lipca 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. poz. 857) (dalej w skrócie: k.c.) i weszła w życie w dniu 9 grudnia 2000 r.¹.
Leasing jest głównym, obok kredytu, zewnętrznym źródłem finansowania inwestycji polskich firm. Rokrocznie odnotowuje się systematyczny wzrost tego rodzaju finansowania. 

Definicja leasingu 

Leasing jest umową, w której leasingodawca przekazuje przedmiot leasingu (np. sprzęt stomatologiczny) leasingobiorcy na określony czas w zamian za opłatę. Leasingobiorca ma prawo korzystać z przedmiotu leasingu, ale to leasingodawca pozostaje jego właścicielem.
Zgodnie z treścią art. 7091 k.c.: Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. 
W ramach leasingu, który jest umownym stosunkiem cywilnoprawnym, jedna ze stron umowy, czyli finansujący (leasingodawca), przekazuje drugiej stronie, korzystającemu (leasingobiorcy), prawo do korzystania z określonej rzeczy na pewien uzgodniony w umowie leasingu okres w zamian za ustalone ratalne opłaty, zwane ratami leasingowymi. 

Regulacje prawne

W Polsce leasing został uregulowany przepisami nie tylko wspomnianego już Kodeksu cywilnego, ale również przepisami ustawy o podatku od towarów i usług oraz ordynacji podatkowej. W przypadku placówek stomatologicznych leasing sprzętu stomatologicznego jest uregulowany w ramach ogólnych przepisów dotyczących leasingu.

Sens gospodarczy

Leasingobiorca używa cudzej rzeczy, co upodabnia leasing do najmu. Względnie może on używać i pobierać pożytki, co z kolei upodabnia instytucję leasingu do umowy dzierżawy. Korzystający staje się zatem jedynie posiadaczem tzw. zależnym, a za czynienie użytku z cudzej rzeczy płaci finansującemu wynagrodzenie w ratach. Środki na zapłatę leasingobiorca gromadzi m.in. dzięki korzystaniu z rzeczy². 
Choć główny cel korzystającego nie zmierza do uzyskania tytułu własności rzeczy w trakcie trwania stosunku prawnego ani po jego zakończeniu, nabycie rzeczy na własność przez korzystającego nie jest wykluczone³. 
Można uznać, że leasingodawca spełnia pewnego rodzaju usługę finansową. Nabywa on bowiem rzecz, która jest potrzebna korzystającemu, sam nie będąc zainteresowanym korzystaniem z niej. Finansujący dąży do odzyskania zainwestowanych środków i należnego mu z tego tytułu wynagrodzenia. Ten gospodarczy cel umowy ma istotne znaczenie z punktu widzenia dalszych rozważań co do roszczeń finansującego z powodu ustania niewykonanej przez korzystającego umowy leasingu, która to sytuacja jest możliwa z różnych powodów. 
Umowa leasingu ma wiele istotnych aspektów z punktu widzenia sensu gospodarczego. Oto kilka głównych korzyści, jakie przynosi umowa leasingu.

Optymalne wykorzystanie zasobów finansowych 

Leasing pozwala przedsiębiorstwom, w tym placówkom stomatologicznym, korzystać z niezbędnego sprzętu i urządzeń bez konieczności inwestowania dużych kwot pieniędzy w ich zakup. Zamiast angażować znaczące zasoby finansowe w zakup aktywów, przedsiębiorstwo może skupić się na płynności finansowej i inwestować te środki w rozwój innych obszarów swojej działalności, takich jak rozbudowa, marketing czy szkolenie personelu.

Elastyczność i dostęp do nowoczesnego sprzętu 

Umowa...