Zmiana kształtu zębów to bezpieczny zabieg o przewidywalnych efektach, który można przeprowadzać w sposób rutynowy w celu stworzenia bardziej estetycznego i harmonijnego uśmiechu. Wymaga jednak odpowiedniej diagnostyki oraz planowania leczenia, uwzględniającego zarówno aspekty estetyczne, jak i czynnościowe. Kluczowe znaczenie ma także stosowanie technik minimalnie inwazyjnych w celu zachowania tkanek zębów oraz sąsiednich struktur, a także używanie materiałów stomatologicznych wykazujących największą możliwą stabilność i biokompatybilność. Jedną z możliwości leczenia są wypełnienia w postaci wykonanych metodą pośrednią kompozytowych licówek.
POLECAMY
Przypadek kliniczny
20-letni pacjent chciał poprawić estetykę swojego uśmiechu (zdj. 1). Badanie kliniczne wykazało obecność diastemy pomiędzy siekaczami przyśrodkowymi szczęki (zdj. 2). Pacjent chciał uzyskać szybki efekt, bez konieczności leczenia ortodontycznego. Po przeanalizowaniu zdjęcia twarzy pacjenta stwierdzono, że linia biegnąca wzdłuż brzegów siecznych i szczytów guzków kłów w odcinku zębów przednich szczęki nie tworzyła regularnej krzywizny. Dlatego dla uzyskania atrakcyjnego uśmiechu konieczne było dostosowanie kształtu wszystkich czterech siekaczy szczęki w taki sposób, aby uzyskać pozytywny przebieg linii uśmiechu (zdj. 3). Podczas ruchów bocznych nie było kontaktu pomiędzy zębami przednimi żuchwy a siekaczami szczęki, dzięki czemu możliwe było ich wydłużenie.
Pacjent był młody, stąd konieczna była technika minimalnie inwazyjna. Z tego powodu zdecydowano się na procedurę, w której nie ma konieczności preparacji zębów. Wybrano technikę pośrednią, w której wykonano uzupełnienia z materiału Admira Fusion (VOCO), zawierającego matrycę ceramiczną zamian konwencjonalnych monomerów na bazie metakrylanów, co czyni go wysoce biokompatybilnym. Wykorzystanie licówek wykonanych techniką pośrednią przez lekarza dentystę jest alternatywą dla gotowych licówek. Samodzielne wykonanie licówek ma także dodatkowe zalety, takie jak niski koszt, możliwość indywidualnego dostosowania kształtu zębów, mniejsza grubość warstwy cementu oraz większa szczelność brzeżna.
Dla szybkiego i prostego wykonania uzupełnień w technice pośredniej przydatne jest zastosowanie techniki mock-up, do której w tym przypadku wykorzystano model z silikonu (VOCO; zdj. 4). Odpowiedni kolor materiału odtwórczego wybrano już podczas pierwszego etapu leczenia. W tym celu nanoszono niewielkie ilości materiału w każdym możliwym odcieniu na powierzchnie przedsionkowe jednego z przeznaczonych do odbudowy zębów, po czym polimeryzowano go.
Po porównaniu kolorów zdecydowano się na odcień A1 (zdj. 5).
Materiał odtwórczy nanoszono na model silikonowy przy użyciu metalowej szpatułki w celu wykonania odbudowy typu mock-up, a więc w efekcie także licówek (zdj. 6). Na tym etapie ważne jest przestrzeganie planu leczenia w oparciu o analizę zdjęć. Na tej podstawie celem było wydłużenie siekaczy szczęki. Przeprowadzono polimeryzację światłem, po czym wykończono uzupełnienia i wypolerowano je przy użyciu gumek polerskich (zdj. 7). Następnie wykonano zdjęcie modelu i nałożono je na zdjęcie uśmiechającego się pacjenta w celu sprawdzenia, czy uzyskano odpowiednią wielkość i ustawienie zębów (zdj. 8 i 9).
Dostosowano licówki bezpośrednio do zębów pacjenta (zdj. 10–13). Ważną zaletą tej techniki jest możliwość kontroli, czy efekt spełni oczekiwania, zanim leczenie zostanie przeprowadzone do końca. Przymiarka uzupełnień pozwala także pacjentowi zobaczyć efekt i ewentualnie poprosić o wprowadzenie pewnych zmian. Po sprawdzeniu szczelności brzeżnej i uzyskaniu estetyki zadowalającej pacjenta przeprowadzono przygotowania do osadzenia licówek wykonanych techniką pośrednią. Do cementowania wybrano system łączący Futurabond U (VOCO) w połączeniu z płynnym kompozytem GrandioSO Flow (VOCO) w kolorze A1.
Brzeg dziąsłowy odsunięto za pomocą nici retrakcyjnej nr 000 (zdj. 14), po czym naniesiono na zęby 37-procentowy kwas ortofosforowy na 15 s (zdj. 15). Po wypłukaniu wodą i osuszeniu wytrawionych powierzchni przedsionkowych (zdj. 16)
naniesiono system łączący, osuszono rozpuszczalnik strumieniem powietrza i polimeryzowano światłem przez 10 s. Wewnętrzne powierzchnie licówek wypiaskowano tlenkiem glinu (90 µm) pod ciśnieniem 60 psi w celu oczyszczenia i uczynienia powierzchni chropowatą. W ocenie pod światło widoczna była jednorodna, czysta powierzchnia wewnętrzna licówek (zdj. 17). Na kolejnym etapie na te same powierzchnie naniesiono system łączący, który osuszono lekkim strumieniem powietrza. Następnie naniesiono na powierzchnię niewielką ilość płynnego kompozytu (zdj. 18) i umieszczono licówkę na odpowiednim zębie (zdj. 19). Po założeniu usuwano nadmiar kompozytu i przeprowadzano polimeryzację światłem.
Kiedy wszystkie licówki znalazły się na swoich miejscach, wykończono brzegi odbudowy skalpelem nr 15 C i wypolerowano gumkami polerskimi. Oceniono efekt bezpośrednio po zakończeniu postępowania (zdj. 20–23). Przeprowadzono szlifowanie w celu zapewnienia równomiernego kontaktu pomiędzy siekaczami żuchwy i centralnymi siekaczami szczęki podczas ruchów protruzyjnych (zdj. 24).
Ponadto przy użyciu wiertła wyeliminowano całkowicie kontakty pomiędzy licówkami i zębami żuchwy przy ruchach bocznych (zdj. 25, 26). Spojrzenie od strony przedsionkowej i podniebiennej bez bezpośredniego światła wykazało dobre dopracowanie szczegółów oraz harmonijne zlewanie się uzupełnień z sąsiadującymi strukturami (zdj. 27–30). Porównanie wyglądu przed i po leczeniu wykazuje wyraźną poprawę wyglądu estetycznego zębów (zdj. 31, 32) – i uzyskany w ten sposób pozytywny wpływ na uśmiech pacjenta (zdj. 33–35).
