Opracowanie kanałów korzeniowych metodą tradycyjną z modyfikacją step-back

Leczenie zębów jednokanałowych zwykle nie nastręcza trudności, za to przedtrzonowe z ich 2 lub 3 bardzo wąskimi kanałami oraz kilkukanałowe trzonowce to prawdziwe wyzwanie. Jeszcze gdy trafi się pacjent niecierpliwy, dla którego minimum godzina na fotelu dentystycznym (bo to minimalny czas opracowania kilku kanałów) to prawdziwa katorga, lub pacjent podskakujący przy każdym wprowadzanym nowym narzędziu kanałowym, mimo solidnego znieczulenia artykainą, to już dla stomatologa przy-padek wymagający dużej cierpliwości.

POLECAMY

Przypadek kliniczny

W artykule przybliżone zostaną zasady opracowania kanałów korzeniowych na przykładzie zęba 37 z trzema kanałami. Pacjentka zgłosiła się z bólem po dewitalizacji zęba w innym gabinecie po kilku dniach od założenia opatrunku. Jako pacjentka bólowa została więc przyjęta w trybie pilnym tylko na kilka minut, żeby ulżyć jej w bólu. Po otwarciu zęba zastano zbyt małą trepanację komory zęba, w związku z czym pasta dewitalizacyjna miała zbyt małe pole przenikania w głąb zęba i cały ząb zrobił się bardzo tkliwy i bolesny.

Po podaniu znieczulenia do otworu żuchwy opracowano szeroko całą komorę zęba wiertłem różyczkowym na kątnicę wolnoobrotową, usuwając wszelkie nawisy i zachyłki komory. Przystąpiono do ekstyrpacji miazgi miazgociągami. Miazgę z kanału D (dystalny, inaczej dalszy) udało się w całości wyłuszczyć. Natomiast miazga z kanałów bliższych, mimo znieczulenia, była bolesna, nadal krwista. W takiej sytuacji przepłukano komorę i kanały zęba podchlorynem. Do kanału D założono wkładkę multiantybiotykową, np. Dexadent + Metronidazol + Jodoform, a na ujścia kanałów bliższych założono Dexadent w celu wyeliminowania stanu zapalnego. Pacjentka została zapisana na kolejną wizytę.

Opracowanie kanałów korzeniowych

Na wizycie mającej na celu opracowanie kanałów korzeniowych kolejność czynności jest następująca:

1. Znieczulenie – najpierw znieczulenie powierzchniowe – lignokaina 10-procentowa na watce (rozpylanie sprayu bezpośrednio w jamie ustnej jest bardzo nieprzyjemne dla pacjentów, więc lepiej to robić watką tylko w miejscu wkłucia).

2. Rentgenogram – koniecznie, aby poznać anatomię zęba, oszacować wstępnie przypuszczalną długość kanałów, ocenić zmiany okołowierzchołkowe itd. (więcej w Prenumeracie PREMIUM).