Popularnie i podręcznikowo uznaje się, iż górne pierwsze przedtrzonowce mają dwa korzenie i dwa kanały, a górne drugie przedtrzonowce – jeden korzeń i jeden kanał. Dolne z kolei – pierwsze i drugie – po jednym korzeniu z jednym kanałem. Jednakże są to zbyt duże uogólnienia i zarówno praktyka, jak i literatura pokazują, że zmienności anatomiczne w przedtrzonowcach potrafią być znaczne.
Tym, co dodatkowo sprawia, że przedtrzonowce są zębami trudnymi do leczenia kanałowego, jest fakt, że są to zęby dość małe, nierzadko ze zobliterowaną na skutek procesów próchnicowych komorą, co jeszcze bardziej ogranicza swobodę pracy i utrudnia zlokalizowanie ujść kanałów.
Jednocześnie należy pracować ostrożnie i używać odpowiednich narzędzi – takich, które pozwolą w jak największym stopniu zachować tkanki zębiny w okolicy PCD (pericervical dentin – zębina okołoszyjkowa). Według Clarka i Khademi to obszar pomiędzy mniej więcej 4 mm dokoronowo od kości wyrostka i 4 mm dowierzchołkowo od kości wyrostka. Pełni on funkcję szyjki zęba, przenosi siły żucia na korzeń i kość oraz odpowiada za wytrzymałość mechaniczną zęba.
POLECAMY
Przedtrzonowce w żuchwie
Dolne przedtrzonowce cechują się ogromną zmiennością, w większym stopniu niż ich odpowiedniki w łuku...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- Roczną prenumeratę 4 wydań Forum Stomatologii Praktycznej
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
