Autor: Piotr Malisz
Asystent w Zakładzie Elektroradiologii UJ CM i nauczyciel przedmiotu radiologia stomatologiczna na Wydziale Lekarsko-Dentystycznym Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Od 16 lat zajmuje się wykonywaniem badań radiologicznych w diagnostyce stomatologicznej, a obecnie jest kierownikiem Pracowni Diagnostyki Obrazowej Uniwersyteckiej Kliniki Stomatologicznej w Krakowie. Autor kilkunastu opublikowanych artykułów – cykl „Z archiwum X”, ukazujący się periodycznie w „Poradniku Stomatologicznym”, wyd. Media Press – dotyczący porównania radiografii cyfrowej i analogowej. W 2006 r. obronił pracę inżynierską dotyczącą detektorów krzemowych w stomatologii. Absolwent studiów podyplomowych Biomateriały – materiały dla medycyny, na AGH w Krakowie.
Lekarz stomatolog ma uprawnienia do wykonywania rentgenowskich badań diagnostycznych (czyli radiografii) nadane na mocy ustawy (Dz. U. z 2011 r. Nr 51, poz. 265), w tym do obsługi nie tylko punktowego aparatu rentgenowskiego (radiografia wewnątrzustna), ale także do wykonywania radiografii zewnątrzustnych – użycie aparatu pantomograficznego: pantomografia i teleradiografia (cefalometria) oraz tomografia wolumetryczna.
Tomografia wolumetryczna lub inaczej objętościowa służy do obrazowania rentgenowskiego tkanek twardych obszaru twarzoczaszki i odnosi się do badania wykonanego na specjalnej maszynie – tomografie wolumetrycznym – lub jest to dodatkowa opcja dodawana do niektórych maszyn pantomograficznych.
Kość i powietrze lub ich brak można zobrazować metodą tomografii wolumetrycznej. Są to główne okna, które wykorzystuje ta metoda radiograficzna. Miarą oceny jakości kości w implantologii jest jej gęstość, natomiast ilość kości można zmierzyć za pomocą narzędzi oprogramowania (objętość, wysokość wyrostka, odległość do kanału żuchwy i dna zatoki szczękowej). Radiologiczne kryteria gęstości kości zostały określone w tomografii klasycznej przez Hounsfielda i Mischa.
W poprzedniej części cyklu przedstawiono właściwą kolejność czynności, które należy wykonać, aby w zgodzie z przepisami prawa zainstalować punktowy aparat rentgenowski przy fotelu dentystycznym. Niniejsze porównanie zostało opracowane z myślą o bardziej świadomym wyborze punktowego aparatu rentgenowskiego jako podstawowego urządzenia do wykonywania zdjęć wewnątrzustnych zębów, zarówno na błonie rentgenowskiej, płytce pokrytej fosforem magazynującym, jak i czujniku kabelkowym.
Kość i powietrze lub ich brak można zobrazować metodą tomografii wolumetrycznej. Są to główne okna, które wykorzystuje ta metoda radiograficzna. Miarą oceny jakości kości w implantologii jest jej gęstość, natomiast ilość kości można zmierzyć za pomocą narzędzi oprogramowania (objętość, wysokość wyrostka, odległość do kanału żuchwy i dna zatoki szczękowej). Radiologiczne kryteria gęstości kości zostały określone w tomografii klasycznej przez Hounsfielda i Mischa.