Apeksyfikacja jest metodą powszechnie stosowaną w leczeniu zębów stałych z niezakończonym rozwojem wierzchołków korzeni i z martwą miazgą. W tym celu wykorzystywane są wodorotlenek wapnia – Ca(OH)2 lub MTA (ang. mineral trioxide aggregate). Korzenie zębów po apeksyfikacji przy użyciu obu materiałów pozostają cienkie i są podatne na złamania [1–3]. W zależności od sytuacji klinicznej rewaskularyzacja, która stanowi podstawę postępowania w endodoncji regeneracyjnej i wykorzystuje potencjał mezenchymalnych komórek macierzystych wierzchołkowej części brodawki zębowej, umożliwia dalszy rozwój korzeni niedojrzałych zębów stałych.
Autor: Bartłomiej Górski
Zakład Chorób Błon Śluzowych i Periodontologii WUM, Zakład Stomatologii Zintegrowanej WUM