Wykorzystanie potencjału, jaki zapewnia adhezja materiałów kompozytowych do ceramiki, może istotnie modyfikować postępowanie kliniczne. W trudnych sytuacjach, takich jak uszkodzenie ceramiki, do tej pory jedynym rozwiązaniem było wykonanie nowego uzupełnienia stałego. Obecnie możliwe jest wykonanie naprawy lub korekty uszkodzonego lub niespełniającego swojej funkcji uzupełnienia. Na przykładzie przypadków klinicznych zostanie przedstawiona procedura postępowania w odmiennych sytuacjach, której celem jest przywrócenie funkcji, jaką pełni stałe uzupełnienie protetyczne w układzie stomatognatycznym.