Preparacja tkanek twardych z wykorzystaniem ruchu obrotowego wiertła jest najstarszą i najpowszechniejszą metodą postępowania w stomatologii zabiegowej. Oprócz tego, że ma rozliczne zalety, jest jednak obciążona również pewnymi wadami i ograniczeniami związanymi z okrągłym przekrojem poprzecznym każdego wiertła, które musi się poruszać ruchem obrotowym. Mechaniczne rozwiązania pozwalają na wykorzystywanie kątnic, w których ruch obrotowy końcówki zostaje zastąpiony przez ruch oscylacyjny w różnych płaszczyznach (w zależności od kątnicy). Pozwala to wykorzystać w preparacji szeroką, płaską powierzchnię z nasypem diamentowym, której ruch jest w stanie precyzyjnie opracować lub wygładzić każdą płaską powierzchnię w obrębie koron zębów. Taka możliwość znajduje rozliczne zastosowania kliniczne.
Czytaj więcej