Dział: Z codziennej praktyki

Najczęściej i bez względu na technikę periodontologicznego zabiegu chirurgicznego, z punktu widzenia histologicznego, rezultatem leczenia przyzębia (gojenia tkanek) jest wytworzenie długiego przyczepu nabłonkowego. Ma to miejsce także w przypadkach obserwowania formowania się kości, ponieważ nabłonek wślizguje się między korzeń a nowo utworzoną kość. Dochodzi więc do zablokowania możliwości powstania nowego przyczepu łącznotkankowego. W związku z tym nie może być mowy o pełnej regeneracji wszystkich zniszczonych chorobą struktur przyzębia.
 

Każde leczenie stomatologiczne ma swoją przyczynę. Niekiedy jest ona związana ze zmianami próchnicowymi w zębie, czasem ze stanami zapalnymi miazgi zęba, a nierzadko łączy się z urazami zębów powodującymi silne dolegliwości bólowe, którym kres może położyć tylko działanie stomatologa. Pacjenci często szukają pomocy u lekarzy dopiero w sytuacji odczuwania silnego bólu, oczekując leczenia, które przyniesie im natychmiastową ulgę.

Artykuł sponsorowany

Skuteczna, jak najszybsza i trwała rekonstrukcja zęba to oczywiste zadanie lekarza w gabinecie stomatologicznym. Jak jednak wybrać najlepszy materiał wśród tak szerokiej oferty rynkowej, by przeciwdziałał wtórnej infekcji oraz mechanicznym urazom leczonego zęba? W artykule zaprezentowano kilka materiałów służących do odbudowy zębów mlecznych i stałych. Który materiał sprawdza się najlepiej w gabinecie, który jest najskuteczniejszy? Autor wskazuje i selekcjonuje, skupiając się tylko na najistotniejszych właściwościach poszczególnych materiałów. Jednym z materiałów polecanym w tego typu zabiegach jest amalgamat.

Akumulacja i metabolizm bakterii postrzegane są jako zasadnicza przyczyna zarówno próchnicy, jak i zapalenia struktur podtrzymujących ząb – przyzębia. Drobnoustroje (których liczba gatunków oceniana jest na kilkaset) gromadzą się w postaci złogów biało-kremowych, miękkich i mocno przylegających do powierzchni. Ta heterogeniczna masa, zwana biofilmem, to struktura licznych warstw bakterii, otoczonych polisacharydową matrycą. Odkłada się nie tylko na twardych tkankach zębów, ale także pod dziąsłem brzeżnym, w szczelinie dziąsłowej, na języku, migdałkach i całej błonie śluzowej jamy ustnej, również na uzupełnieniach protetycznych.

Codzienna praktyka stomatologiczna stawia przed lekarzami liczne wyzwania. I choć wydaje się, że zdobyte z czasem doświadczenie pozwala wyeliminować niektóre problemy, to warto zastanowić się, czy nie popada się w rutynę. Oprócz diagnostyki wczesnych zmian próchnicowych poważnym problemem jest znalezienie złotego środka w zakresie wymaganego opracowania ubytku. I o ile w kwestii opracowania szkliwa problem wydaje się nieco mniejszy z powodu doskonałej widoczności i stosunkowo łatwego różnicowania, to w kwestii zębiny zadanie nie jest już takie proste.

Kluczowym zagadnieniem związanym ze skutecznym leczeniem endodontycznym i długotrwałym przetrwaniem zębów leczonych endodontycznie jest eradykacja zakażenia bakteryjnego z całego systemu kanałów korzeniowych w zębie. Warunki chemofizyczne w kanale korzeniowym przyczyniają się do selekcji gatunków bakterii w trakcie rozwijającej się infekcji systemu korzeniowego, która jest głównie związana z bakteriami: Enterococcus faecalis, Streptococcus anginosus, Fusobacterium nucleatum.