Bezpośrednie techniki kliniczne w rekonstrukcjach zniszczonych zębów są rutynową praktyką stomatologiczną [1–4]. Rekonstrukcje bezpośrednie z zastosowaniem materiału kompozytowego powinny być wykonywane techniką warstwową, która w istotny sposób ogranicza niepożądane zjawisko, jakim jest skurcz materiału kompozytowego. Celem niniejszej publikacji jest przegląd piśmiennictwa i rekomendacja stosowania technik klinicznych podczas odbudowy wykonywanej w technice bezpośredniej.
Zwichnięcie częściowe jest jednym z częściej występujących urazów zębów stałych u dzieci. Prawidłowa diagnostyka oraz dalsze postępowanie lecznicze dostosowane do rodzaju urazu jest podstawowym czynnikiem warunkującym zachowanie zdrowia zębów po urazie. W pracy przedstawiono leczenie przypadku zwichnięcia częściowego zębów stałych siecznych górnych przyśrodkowych u 16-letniej pacjentki.
W ciągu ostatnich trzech dekad obserwujemy stały wzrost zastosowania implantów w rehabilitacji braków zębowych. Nie jest więc zaskoczeniem, że lekarze dentyści, którzy decydują się na rozpoczęcie praktyki implantologicznej, często stają przed wieloma dylematami i niewiadomymi. Niniejszy artykuł chciałabym poświęcić trzem bardzo ważnym zagadnieniom nieodłącznie związanym z procesem leczenia pacjenta implantologicznego.
W poprzedniej części przedstawiliśmy Państwu kluczowe aspekty nieodłącznie związane z implantacją natychmiastową pojedynczych zębów w odcinku estetycznym. W tej części omówimy, jakie czynniki należy wziąć pod uwagę przed wykonaniem natychmiastowej nadbudowy protetycznej po implantacji natychmiastowej i jak to zrobić w warunkach gabinetowych, bezpośrednio przy fotelu.
Z natychmiastową implantacją mamy do czynienia na co dzień i musimy przyznać, że jest to procedura, która sprawia nam wiele satysfakcji. Jest to jednak zabieg, który nie wybacza braku znajomości procedury atraumatycznej ekstrakcji zęba, braku umiejętności przeprowadzenia odpowiednio ukierunkowanej osteotomii, a także nieodpowiednich zasad asystowania oraz braku znajomości przygotowania tymczasowego uzupełnienia protetycznego. Nasz artykuł chcemy poświęcić kluczowym aspektom nieodłącznie związanym z implantacją natychmiastową pojedynczych zębów.
Sonoabrazja jako metoda preparacji twardych tkanek w obrębie jamy ustnej ma szerokie zastosowanie, którego nie należy ograniczać tylko do stomatologii zachowawczej ani tylko do twardych tkanek zębów. Minimalnie inwazyjna i bardzo precyzyjna preparacja tkanek twardych znajdzie zastosowanie również w chirurgii przy zabiegach na tkance kostnej oraz w endodoncji lub protetyce, gdzie konieczna jest największa dokładność z uwagi na niewielkie pole operacyjne.
Piękno i atrakcyjność były przedmiotem zainteresowania już w czasach starożytnych. Przez tysiące lat aż po dzień dzisiejszy proporcjonalna i symetryczna twarz była obiektem pożądania. Wraz z rozwojem ortodoncji, chirurgii szczękowo-twarzowej i plastycznej, a w końcu także medycyny estetycznej idealne rysy twarzy przestały być jedynie dziełem matki natury, a stały się dostępne również dla osób otwartych na innowacyjne metody poprawy wizerunku.
Fundamentalnym warunkiem powodzenia terapii zębów leczonych endodontycznie jest dokładne mechaniczno-chemiczne opracowanie i szczelne trójwymiarowe wypełnienie systemu endodontycznego oraz wykonanie i przetrwanie w jak najdłuższym czasie trwałej i szczelnej rekonstrukcji korony. Właściwa rekonstrukcja korony chroni system endodontyczny przed reinfekcją bakteryjną odpowiedzialną w głównej mierze za późne niepowodzenie [1]. Odbudowa utraconych tkanek zęba pozbawionego żywej miazgi stanowi pewne wyzwanie ze względu na towarzyszący zwykle stopień destrukcji korony. Ponadto ryzyko katastrofalnego złamania zęba jest wyższe w porównaniu do zębów z zachowaną żywą miazgą [2, 3]. Decyzja dotycząca wyboru odpowiedniego dla danego przypadku protokołu klinicznego ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia dobrych rezultatów długoterminowych.
Próchnica jest najpowszechniejszą chorobą ludzkości, a jej diagnostyka to duże wyzwanie kliniczne. Prześwietlanie zębów światłem laserowym to nieinwazyjna metoda wykrywania ubytków próchnicowych na wszystkich powierzchniach zębów. Można ją stosować u dzieci i kobiet w ciąży, bez żadnych przeciwwskazań. Obraz diagnostyczny jest monochromatyczny, ale najnowsze urządzenia potrafią wyświetlić go jako fluorescencyjny i zwykły obraz z kamery wewnątrzustnej. Ten sposób znacznie ułatwia komunikację z pacjentem w trakcie badania. Dostępne są też prostsze rozwiązania diagnostyczne, nadal wykorzystujące laser, ale pozbawione możliwości prezentacji wyniku badania pacjentowi.
Kompozytowa rekonstrukcja docelowa powinna być wykonana zgodnie z obowiązującymi standardami klinicznymi uwzględniającymi minimalnie inwazyjne postępowanie kliniczne. Istotnymi parametrami, które należy uwzględnić, są ilość i jakość pozostałych tkanek zęba oraz występujące obciążenia funkcjonalne oddziałujące na kompleks korona kliniczna–rekonstrukcja.
Słowo laser to akronim słów light amplification by stimulated emission of radiation – czyli wzmocnienie światła przez wymuszoną emisję promieniowania. Dosłowne tłumaczenie słowa LASER można więc odczytać jako WŚWEP.
