Do zawodu stomatologa analogicznie stosuje się art. 4 ustawy o zawodzie lekarza [1], wskazujący, że lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej [2] oraz z należytą starannością. Zawinione odejście od wspomnianego standardu może wiązać się z odpowiedzialnością cywilną świadczeniodawcy [3].
W zachowaniu prawidłowej higieny w obrębie jamy ustnej istotną rolę odgrywa szereg różnych metod i praktyk. Wymagają one użycia różnorodnych przyrządów oraz produktów. Konsumpcyjne fundamenty współczesnej rzeczywistości sprawiają, że poruszanie się pomiędzy nimi nie jest łatwe. Wszystkie bowiem są zaprojektowaneprzez ekspertów, przetestowane, innowacyjne i wykorzystują najnowsze technologie. Okiełznanie ich sprawia kłopot profesjonalistom, a co dopiero pacjentowi.
Wbrew pozorom stomatolog ma w gabinecie bardzo często do czynienia z alergiami. Szacuje się, że spośród zdiagnozowanych patologii błony śluzowej niewiadomego pochodzenia około 45% to alergie, a blisko połowa pacjentów jest nadwrażliwa na przynajmniej jeden alergen.
Udane wiązanie zależy od pięciu kluczowych elementów: skuteczności in vivo, braku bólu pozabiegowego, integralności brzeżnej, kompatybilności bondu i długoterminowej trwałości połączenia oraz spójności siły i adhezji. Bonding stomatologiczny jest krytycznym etapem w osiągnięciu sukcesu przy stosowaniu wypełnień – zarówno bezpośrednich, jak i pośrednich. Środek wiążący jest komponentem funkcjonalnym dla każdej odbudowy stomatologicznej, ponieważ zapewnia adhezję, jednocześnie uszczelniając i utrzymując integralność strukturalną, a to właśnie jest celem w zapewnieniu trwałych wypełnień. Jednakże środki wiążące różnią się pod względem składu chemicznego oraz metody aplikacji.
W sytuacji zagrożenia życia pacjenta konieczne może się okazać podanie przez stomatologa określonych leków, przede wszystkim z tzw. tacy przeciwwstrząsowej – drogą dożylną, domięśniową, podskórną lub wziewną. Zapewnienie dostępu dożylnego u pacjenta w stanie wstrząsu nie zawsze jest łatwe, nawet dla doświadczonego lekarza medycyny, nie mówiąc o stomatologu, który z racji swojego zawodu tego typu procedury przeprowadza bardzo rzadko. Warto jednak przypomnieć ogólne zasady podawania leków drogą dożylną oraz domięśniową ze względu na konieczność zastosowania niektórych leków, np. adrenaliny, w określonych sytuacjach klinicznych, takich jak wstrząs anafilaktyczny lub nagłe zatrzymanie krążenia. Jest to szczególnie istotne w przypadku wstrząsu anafilaktycznego, w którym szybkie prawidłowe podanie domięśniowe właściwej dawki adrenaliny może zapobiec wystąpieniu nagłego zatrzymania krążenia u pacjenta i stanowi postępowanie z wyboru. Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie sposobu podawania wybranych leków drogą domięśniową oraz drogą dożylną w stanach zagrożenia życia.
W każdym przypadku zawinionego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia w związku z wykonywanymi zabiegami medycyny estetycznej naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Każdy kwant informacji, których miliardy codzienne krążą w Internecie, zapisany jest w języku zrozumiałym przez komputery. Jest zapisany, a więc gdzieś się znajduje. Kiedy wchodzi się na portale, strony instytucji, gabinetów, szpitali, widać szereg wiadomości, zdjęć, map i filmów. Wszystkie te dane są gdzieś zapisane. Bankami tych informacji mogą być zwyczajne komputery z dyskiem twardym, a nawet laptopy. Z reguły jednak są to wysoko wyspecjalizowane serwery z dyskami w macierzach. W ten sposób te same informacje są zapisywane wielokrotnie. W zależności od wrażliwości dane mogą być również zapisywane równolegle w różnych miejscach w kraju czy na świecie. Wówczas powódź czy trzęsienie ziemi nie spowoduje większych problemów z dostępem do nich.
Rynek usług stomatologicznych w Polsce charakteryzuje się swoistą dychotomią. Ograniczona część świadczeń oferowana jest w ramach ubezpieczenia zdrowotnego z Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), natomiast spora ich część dostępna jest jedynie w ramach prywatnych praktyk stomatologicznych. Każdy pacjent powinien znać swoje prawa i rodzaje usług, z jakich może skorzystać. Świadczenia gwarantowane, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego, w całości finansowane są przez NFZ i nie podlegają współfinansowaniu przez pacjentów. Świadczenia wykonane w innym standardzie niż określony w rozporządzeniu, w całości finansowane są przez samego pacjenta.
Pacjentka zgłosiła się z powodu narastającego i nieakceptowanego już przebarwienia zęba 11. Ząb odbudowany po leczeniu endodontycznym z zastosowaniem wkładu metalowego uległ urazowi, co stało się prawdopodobnie przyczyną utraty szczelności odbudowy. Postępujący przeciek i korodowanie metalowego wkładu spowodowały zmianę zabarwienia będącą przyczynkiem do podjęcia leczenia.
Historia probiotyków sięga XIX w. Wtedy bowiem ukraiński biolog i immunolog, zdobywca Nagrody Nobla, Elie Metchnikoff wysnuł teorię, że pałeczki kwasu mlekowego poprzez hamujący wpływ na przebieg procesów gnilnych w przewodzie pokarmowym mogą przedłużyć życie. Samego jednak terminu „probiotyk”, wywodzącego się z języka greckiego pro bios („dla zdrowia”), zaczęto popularnie używać dopiero w drugiej połowie XX w.
1 marca 2015 r. weszły w życie przepisy wprowadzające obowiązek wyposażenia w kasy fiskalne wszystkie gabinety lekarskie i stomatologiczne. Wcześniej z obowiązku posiadania kas zwolnieni byli lekarze prowadzący praktyki mające niewielki obrót.
