Wybielanie to proces, w którym związek wybielający przekazuje elektron związkom redukującym podlegającym wybielaniu.
Wybielanie to proces, w którym związek wybielający przekazuje elektron związkom redukującym podlegającym wybielaniu.
Choć potrzeba estetycznego uśmiechu zawsze była istotna, pojęcie estetyki ulegało w dziejach ludzkości znacznej ewolucji. Stale obecna była koncepcja akceptowalnej funkcji w połączniu z estetyką. Dziś nawet ważniejsza staję się ta druga. Dobry wygląd zębów kojarzy się z sukcesem, szczęściem i pewnością siebie – z tego powodu jest pożądany. Możliwość nieskrępowanego prezentowania własnego uśmiechu wydaje się urastać do wartości samej w sobie. Zdrowe, piękne, białe zęby są synonimem dobrego statusu społecznego i atrakcyjności.
Nowoczesna stomatologia stawia na to, by materiały do wypełnień spełniały szereg wymagań i pełniły podstawowe funkcje – odbudowy tkanek zęba i zapewnienia odpowiedniej estetyki. Należy przy tym pamiętać, że struktura kompozytu podobna jest do tkanek zęba, a jego trwałość to 3–10 lat
Pacjenci mają coraz większą wiedzę z zakresu stomatologii i coraz większe są ich oczekiwania estetyczne. Oczekiwania i wzorce estetyczne są w dużej mierze kształtowane przez media, w tym np. internet. Na różnych forach pacjenci wymieniają się doświadczeniami dotyczącymi zastosowanych u danej osoby metodach leczenia oraz ich efektów.
Rekonstrukcje bezpośrednie dzięki stale ulepszanym właściwościom materiałów i lamp polimeryzacyjnych zapewniają coraz lepsze- trwalsze efekty prowadzonej terapii. Nadal jednak pozostają trudne do wyeliminowania mankamenty związane z właściwościami materiałów złożonych i warunkami reakcji polimeryzacji wewnątrzustnej.
Co trzeci pacjent w naszej codziennej praktyce stomatologicznej wymaga leczenia endodontycznego. Jest to zabieg bardzo częsty, a jednocześnie bardzo skomplikowany i wymagający indywidualnego podejścia do każdego zęba. Dlatego endodoncja sprawia często wiele kłopotów i wymaga cierpliwości, delikatności i ogromnej wiedzy o ciągle zmieniających się schematach.
Idealne wytyczne, które są rekomendowane podczas wykonywania adhezyjnie cementowanych uzupełnień pośrednich, to kwestia złożona, a liczne koncepcje kliniczne wydają się niewystarczająco uregulowane. Dotyczą one przede wszystkim wyboru protokołu klinicznego preparacji ubytków, wskazań do bezpośredniego lub pośredniego wykonania rekonstrukcji, metody cementowania pracy pośredniej. Dlatego wydaje się, że konieczna jest analiza dostępnego piśmiennictwa oraz dostępnych danych klinicznych w celu rekomendacji najlepszych optymalnych protokołów leczenia.